Kielce, dnia 5 czerwca 2023 r.

Drodzy Diecezjanie,

 

Mając na uwadze dobro duchowe wiernych powierzonych mej pasterskiej trosce, odpowiadając na liczne prośby i zapytania dotyczące konieczności zachowania wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych w piątek przypadający po Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, zachowując przepisy kan. 88 i 89 KPK, niniejszym udzielam wszystkim wiernym diecezjanom oraz przebywającym na terenie Diecezji Kieleckiej dyspensy od konieczności zachowania wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych w piątek 9 czerwca 2023 r.

Jednocześnie zachęcam tych wiernych, którzy skorzystają z łaski dyspensy, aby podjęli dzieła miłosierdzia lub inne czyny pokutne, które zastąpią przepisaną na ten dzień wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych.

 

                 † Jan Piotrowski

BISKUP KIELCECKI

                      ________________

KURIA DIECEZJALNA w KIELCACH

 

Powyższą dyspensę należy podać wiernym w Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa oraz zamieścić na stronie internetowej Diecezji Kieleckiej.

             † Andrzej Kaleta

WIKARIUSZ GENERALNY

 

********************************************

Ołtarze na Procesję Bożego Ciała przygotowują:

       Rok 2023  trasa procesji: od kościoła w stronę cmentarza

I – Małogoskie.

II – Korczyn Ukraina.

III – Korczyn Sochów i Zalesie.

IV – Łubno Folwark.

 

       Rok 2024   trasa procesji: od kościoła w stronę szkoły

I – Korczyn Graby i Huta

II – Korczyn Kolonia

III – Korczyn Górki i Kopaniny

IV – Łosień

 

Rok 2025  trasa procesji: od kościoła w stronę cmentarza

I – Łosienek I cz. od nr 1 do rzeki

II – Łubno Stara Wieś  

III – Łosienek II cz. od rzeki końca

IV – Podłosienek.

******************************************************************

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

  Uroczystość Zesłania Ducha Świętego

Zielone Świątki

1. Dlaczego „Pięćdziesiątnica”?

Święto Ducha Świętego obchodzimy pięćdziesiątego dnia po Zmartwychwstaniu Pańskim. W języku liturgicznym święto Zesłania Ducha Świętego nazywa się z tego powodu „Pięćdziesiątnicą”.

Grecy mieli na to własne słowo – Pentecostes, czyli pięćdziesiątka. Łacina przejęła to słowo, używając „Pentecoste”.  Pozostaje to nie bez znaczenia dla współczesnych katolików – cały anglosaski świat obchodzi bowiem święto zwane w tym języku Pentecost, choć po angielsku oczywiście nie oznacza to tego samego, co „pięćdziesiąt”. Włosi obchodzą zaś święto Pentecoste – nie zmienili łacińskiego pierwowzoru. My mamy „Pięćdziesiątnicę”.

2. Skąd wzięła się alternatywna nazwa „Zielone świątki”?

Pięćdziesiątnica przypada w Polsce w okresie najpiękniejszego, najbujniejszego rozkwitu przyrody – święto to obchodzimy bowiem zwykle na przełomie maja i czerwca. Różne regiony Polski dopracowały się nieco odmiennego obyczaju zielonoświątkowego, ale wszystkie łączyło uwypuklenie radości z długo oczekiwanego, „zielonego” okresu w roku. Wieńce w ten dzień zdobiły głowy dziewcząt, ludność wiejska w święto to urządzała też liczne zabawy, oczywiście na zielonym łonie przyrody.

W zależności od regionu Polski „Zielone Świątki” nazywane były dawniej również Sobótkami (południowa Polska) lub Palinockami (Podlasie). Co ciekawe, tradycja Zielonych Świątek przetrwała również w Dolnej Saksonii (Pfingstbaumpflanzen) oraz na zachodniej Ukrainie.

Domy, kościoły i kapliczki przystraja się gałązkami brzózek, a drogi i ścieżki do domu, a w domu na podłogi rozściela się tatarak.

     Sobótka

Wieczorem w sobotę poprzedzającą dzień Zesłania Ducha św. palone są ogniska zwane sobótkami, które tak opisywał ks. F. Marlewski:

"...w wieczór Zielonych Świąt przedstawia się czarujący widok; hen daleko jak oko sięgnie, na wzgórzach i dolinach widać płonące ognie, niby gwiazdy rozsiane po ziemi: - tu bucha płomień z rozpalonego ogniska, tam rozpraszają się sylwetki dziewcząt i młodzieńców, skacząc lub tańcząc wśród gwaru, śpiewu i muzyki".

Zwyczaj ten przypomina fakt, że Duch św. stąpił na Apostołów w postaci języków ognia (Dz 2,3):

"Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden."

3.To jedna z trzech najważniejszych uroczystość w Roku Liturgicznym!

Trzy największe uroczystości roku kościelnego są poświęcone trzem Osobom Trójcy Przenajświętszej: Boże Narodzenie jest świętem Boga Ojca, bo świętem Ojcostwa Bożego – Ojciec Przedwieczny zsyła Syna swego Jednorodzonego na ziemię, by grzeszną ludzkość odkupił. Wielkanoc jest świętem Boga Syna, który po męce i śmierci krzyżowej uwieńczył dzieło Odkupienia chwalebnym Zmartwychwstaniem.

Zielone Świątki wreszcie są świętem Trzeciej Osoby Boskiej, Ducha Świętego, którego Ojciec i Syn zsyłają na świat, aby to, co Ojciec stworzył, a Syn odkupił, zostało utwierdzone i poświęcone przez Niego.

4. Przed wojną Zielone Świątki – podobnie jak Boże Narodzenie i Wielkanoc – były świętami dwudniowymi. Drugi dzień (jako dzień wolny) usunęli komuniści. Po 1989 r. nie było woli, by do dobrych tradycji powrócić.

 

 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 PARAFIA ŁOSIEŃ - 20 MAJA 2023 r. - godz. 12.00

********************************************

WNIBOSTĄPIENIE PAŃSKIE:

 

 ***************************************

ODPUST ŚW. IZYDORA - środa, 10 maja 2023 r.

 

************************************************

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 NOWENNA DO ŚWIĘTEGO ANDRZEJA BOBOLI

 

1. Modlitwa wstępna,
2. Modlitwa za Ojczyznę,
3. Litania do św. Andrzeja Boboli,
4. Modlitwa nowennowa

MODLITWA WSTĘPNA

 

Wszechmogący wieczny Boże, Panie nasz!
         Przez naszego brata, świętego Andrzeja Bobolę, dokonałeś wielkich dzieł zbawienia w naszym narodzie i nadal ich dokonujesz. Dziękujemy Ci za Twoją obecność i zbawcze przez niego działanie. Dziękujemy za Twoją miłość, którą nam przez swojego sługę Andrzeja i dzięki jego wstawiennictwu za nami udzielasz. Spraw prosimy, abyśmy oddając cześć umęczonemu Rodakowi mogli naśladować jego mężną wiarę oraz całkowite oddanie się Tobie w posłudze miłości naszych bliźnich.
    Przez Chrystusa Pana naszego. 

Amen.

 

MODLITWA ZA OJCZYZNĘ

         Boże, za przyczyną świętego Andrzeja dopełnij miłosierdzia nad naszą Ojczyzną i odwróć grożące jej niebezpieczeństwa. Natchnij mądrością jej rządców i przedstawicieli, a jej obywateli zgodą i sumiennością w wypełnianiu obowiązków. Daj jej kapłanów, zakonników i zakonnice pełnych ducha Bożego i żarliwych o zbawienie dusz. Umocnij w niej ducha wiary i czystości obyczajów, wytęp wszelką zazdrość i zawiść, pijaństwo, nieposzanowanie mienia społecznego, niechęć do rzetelnej pracy oraz lekceważenie praw jakiegokolwiek człowieka. Niech rodzice i nauczyciele w bojaźni Bożej wychowują młodzież i przygotowują do życia w społeczeństwie. Niech ogarnia wszystkich duch poświęcenia i ofiarności względem Kościoła i Ojczyzny, duch wzajemnej życzliwości, jedności i przebaczenia. 

Amen.

 

                      Litania do św. Andrzeja Boboli

Kyrie eleison, Christe eleison, Kyrie eleison
Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami
Święta Trójco, jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.

Święta Maryjo, módl się za nami
Św. Andrzeju Bobolo, módl się za nami.
Św. Andrzeju, wierny naśladowco Dobrego Pasterza, módl się za nami
Św. Andrzeju, napełniony duchem Bożym, módl się za nami
Św. Andrzeju, czcicielu Niepokalanie Poczętej Maryi Panny,

Św. Andrzeju, duchowy synu świętego Ignacego Loyoli,
Św. Andrzeju, miłujący Boga i bliźnich aż do oddania swego życia,
Św. Andrzeju, w życiu codziennym oddany Bogu i bliźnim,
Św. Andrzeju, zjednoczony z Bogiem przez nieustanną modlitwę,
Św. Andrzeju, wzorze doskonałości chrześcijańskiej,
Św. Andrzeju, Apostole Polesia,
Św. Andrzeju, powołany przez Boga do jednoczenia rozdzielonych sióstr i braci,
Św. Andrzeju, gorliwy nauczycielu dzieci i ludzi religijnie zaniedbanych,
Św. Andrzeju, niezachwiany w wierze mimo gróźb i tortur,

Św. Andrzeju, wytrwały w największych cierpieniach,
Św. Andrzeju, męczenniku za jedność chrześcijan,
Św. Andrzeju, męczenniku i apostole,
Św. Andrzeju, apostołujący po śmierci wędrówką relikwii umęczonego ciała,
Św. Andrzeju, wsławiony przez Boga wielkimi cudami,
Św. Andrzeju, chlubo naszej Ojczyzny,
Św. Andrzeju, wielki Orędowniku Polski,
Św. Andrzeju, proroku zmartwychwstania Polski po trzecim rozbiorze,
Św. Andrzeju, nasz wielki Patronie, módl się za nami.

 

Abyśmy wszyscy chrześcijanie stanowili jedno,  uproś nam u Boga
Abyśmy nigdy od naszej wiary nie odstąpili, uproś nam u Boga
Abyśmy żadnego grzechu ciężkiego nie popełnili, uproś nam u Boga
Abyśmy za popełnione winy szczerą pokutę czynili, uproś nam u Boga
Abyśmy dla naszego zbawienia gorliwie z łaską Bożą współpracowali, uproś nam u Boga
Abyśmy Bogu wiernie służyli, uproś nam u Boga
Abyśmy Najświętszą Maryję Pannę jako Matkę miłowali, uproś nam u Boga
Abyśmy w znoszeniu wszelkich przeciwności wytrwali, uproś nam u Boga
Abyśmy Tobą nieustannie Bogu chwałę oddawali, uproś nam u Boga.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas Panie
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

         K: Módl się za nami święty Andrzeju Bobolo
         W: Abyśmy się stali godni obietnic Chrystusowych.
                   Módlmy się.
Boże, nasz Ojcze, Ty przez śmierć umiłowanego Syna chciałeś zgromadzić rozproszone dzieci. Spraw, abyśmy gorliwie współpracowali z Twoim dziełem, za które oddał życie święty Andrzej Bobola, Męczennik.
Prosimy o to przez Chrystusa, Pana naszego.

Amen.

 

  

MODLITWA NOWENNOWA O PRAWDZIWĄ POBOŻNOŚĆ W NARODZIE POLSKIM

 

Panie, Ty naród polski głęboko zapisałeś w swym Sercu i otoczyłeś wyjątkową opieką. Przez wieki dajesz dowody, że jesteś dobrym Ojcem, który wyprowadza swe dzieci z różnych niebezpieczeństw i dba o ich prawdziwą, chrześcijańską duchowość. Dziękujemy Ci za to, a szczególnie za dobrych przewodników, którzy uczyli Polaków szczerej pobożności oraz ubogacali nią Kościół. To dzięki nim Polska stała się znakiem wierności Tobie i Ewangelii.
    Dziś bije dziejowa godzina, która wzywa nas do opowiedzenia się, za kim chcemy iść i kogo chcemy słuchać. Czy najważniejszy będzie dla nas Jezus Chrystus i Jego nauka? Czy będą to wartości, które tylko od ludzi pochodzą? Prosimy Cię Jezu, pomóż naszemu narodowi potwierdzić dokonany przed wiekami wybór przynależności do rodziny narodów chrześcijańskich. Niech troska o pogłębione życie religijne, o umocnienie wiary, wierność modlitwie, świadome uczestnictwo we Mszy św., lektura Pisma Świętego prowadzą nas ku prawdziwej pobożności.
    Św. Andrzeju Bobolo, nieugięty w wierze aż do przelania krwi, uproś narodowi polskiemu łaskę prawdziwej pobożności przejawiającej się w wierności Chrystusowi i Jego przykazaniu miłości. Patronie Polski, ochraniaj Ojczyznę przed mocami ciemności i prowadź ją do zwycięstwa. 

Amen.

 

MODLITWA NOWENNOWA O WIERNOŚĆ NARODU POLSKIEGO CHRYSTUSOWI

 

Boże, Władco narodów, wprowadziłeś nasz naród do Kościoła i wyznaczyłeś mu na ziemi zaszczytną rolę „przedmurza chrześcijaństwa i obrońcy wiary chrześcijańskiej”. W pokorze upadamy przed Twym Majestatem, dziękując za miłość do naszego narodu i za to, że posłużyłeś się nim, aby bronić naszej wiary. Dziękujemy też za dar świętych z naszego narodu, powołanych w ostatnim czasie: świętą siostrę Faustynę i dar Bożego Miłosierdzia, świętego ojca Maksymiliana Kolbe, męczennika Oświęcimia oraz za świętego Jana Pawła II, gorliwego Papieża. Dziękujemy za patronat św. Andrzeja Boboli nad Polską.
    Prosimy teraz o pomoc, by naród nie uległ pokusie odrzucenia Ciebie i Ewangelii, aby ocalił chrześcijańską tożsamość i nadal trwał w Kościele; aby nie odrzucił Twoich przykazań i nie poszedł za modnymi pseudowartościami; aby nie stał się bezbożny. Dlatego zwróć Swój łaskawy wzrok na naszą Ojczyznę i dopomóż jej przezwyciężyć wszelkie przeszkody w zachowaniu wierności Tobie i Kościołowi.
    Święty. Andrzeju Bobolo, wstaw się do Pana za swoimi rodakami i pomóż uratować prawdziwą wiarę w narodzie. Niech twoja przelana krew wyjedna u Boga łaski potrzebne Polakom, którzy dziś bronią wiary w Ojczyźnie. Nasz Patronie, świadku naszych utrapień, prowadź nasz naród Bożymi drogami i ocal nas przed bezbożnością i pychą. 

Amen.

 :::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

      

*****************************************

 

 

  

 

      *****************************************

     

*******************************************

Odpust związany z Niedzielą Miłosierdzia Bożego:

 

Ażeby wierni przeżywali dzisiejsze święto z głęboką pobożnością, Ojciec Święty Jan Paweł II w roku 2002 rozporządził, że w Niedzielę Miłosierdzia będzie można dostąpić odpustu zupełnego. Dzięki temu wierni będą mogli obficiej korzystać z daru pocieszenia Ducha Świętego, a przez to żywić coraz większą miłość do Boga i bliźniego; kiedy zaś uzyskają oni Boże przebaczenie, sami będą z kolei gotowi przebaczyć ochoczo braciom.

Ojciec Święty, powodowany gorącym pragnieniem rozbudzenia w chrześcijańskim ludzie jak najżywszej czci Bożego Miłosierdzia – ze względu na przebogate duchowe owoce, jakie może ona wydać. Udziela odpustu zupełnego na zwykłych warunkach (spowiedź sakramentalna, komunia eucharystyczna, modlitwa w intencjach papieskich) wiernemu, który w II Niedzielę Wielkanocną, czyli Miłosierdzia Bożego, w jakimkolwiek kościele lub kaplicy, z sercem całkowicie wolnym od wszelkiego przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, choćby powszedniego, weźmie udział w pobożnych praktykach spełnianych ku czci Bożego Miłosierdzia albo przynajmniej odmówi przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii, wystawionym publicznie lub ukrytym w tabernakulum, modlitwę «Ojcze nasz» i Credo, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. «Jezu Miłosierny, ufam Tobie»).

 

Również odpust związany z Koronką do Miłosierdzia Bożego:

 

Odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (mianowicie sakramentalna spowiedź, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego) udziela się w granicach Polski wiernemu, który z duszą całkowicie wolną od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu pobożnie odmówi Koronkę do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu Eucharystii, publicznie wystawionego lub też przechowywanego w tabernakulum.

                                    Oto pełny teks dekretów Stolicy Apostolskiej:

DEKRET
o związaniu odpustów z aktami kultu
spełnianymi dla uczczenia Bożego Miłosierdzia

«Miłosierdzie Twoje, Boże, nie zna granic, niewyczerpany jest skarbiec Twojej dobroci…» (modlitwa po hymnie Te Deum). «Boże, Ty przez przebaczenie i litość najpełniej okazujesz swoją wszechmoc» (modlitwa z XXVI niedzieli okresu zwykłego) – tak śpiewa, wiernie i z pokorą, święta Matka Kościół. Niezmierzona  łaskawość Boża,  okazywana zarówno  całemu rodzajowi ludzkiemu, jak i każdemu człowiekowi, przejawia się bowiem w sposób szczególnie wyraźny, gdy sam Bóg wszechmogący odpuszcza grzechy i uchybienia moralne, winnych  zaś po ojcowsku  dopuszcza na  nowo do przyjaźni z sobą, którą z własnej winy utracili.

Wierni, poruszeni tym do głębi serca, rozpamiętują  tajemnice Bożego przebaczenia i z pobożnością je sprawują; rozumieją oni w pełni, jak bardzo jest godziwe, a nawet konieczne, aby Lud Boży wielbił specjalnymi modlitwami Boże Miłosierdzie i zarazem – spełniwszy z wdzięcznym sercem wymagane uczynki i niezbędne warunki – mógł uzyskiwać duchowe dobra czerpane ze skarbca Kościoła. «Misterium paschalne stanowi szczytowy punkt tego właśnie objawienia i urzeczywistnienia miłosierdzia, które zdolne jest usprawiedliwić człowieka, przywrócić sprawiedliwość w znaczeniu owego zbawczego ładu, jaki Bóg od początku zamierzył w człowieku, a przez człowieka w świecie» (Dives in misericordia, 7).

Istotnie,  Miłosierdzie  Boże zdolne  jest przebaczyć  najcięższe  nawet grzechy, ale czyniąc to, skłania wiernych do wzbudzenia w sobie nadprzyrodzonego żalu, nie tylko psychologicznego, za własne grzechy, tak że podejmują oni – również z pomocą łaski Bożej – mocne postanowienie, by już więcej nie grzeszyć. Takie duchowe usposobienie pozwala rzeczywiście uzyskać wybaczenie grzechów śmiertelnych, kiedy wierny przyjmuje z pożytkiem sakrament pokuty, lub też żałuje za nie przez akt doskonałej miłości bądź doskonałego żalu i postanawia przystąpić jak najprędzej do sakramentu pokuty. Nasz Pan Jezus Chrystus w przypowieści o synu marnotrawnym poucza nas bowiem, że grzesznik winien wyznać swoją nędzę przed Bogiem, mówiąc: «Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem ciebie; już  nie jestem  godzien  nazywać  się  twoim synem» (Łk 15, 18–19), i dostrzec w tym działanie Boże: «był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się» (Łk 15, 32).

Ojciec Święty Jan Paweł II, wiedziony pasterską  troską o dusze i poruszony rozważaniem dobroci Ojca Miłosierdzia, pragnąc wpoić głęboko w umysły wiernych te nakazy i pouczenia wiary chrześcijańskiej, postanowił, aby II Niedziela Wielkanocna była poświęcona rozpamiętywaniu ze szczególną pobożnością tych darów łaski, i nadał jej miano Niedzieli Miłosierdzia Bożego (Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, dekret Misericors et miserator, 5 maja 2000 r.).

Ewangelia z II Niedzieli Wielkanocnej opowiada o przedziwnych dziełach, jakich dokonał Chrystus Pan w samym dniu zmartwychwstania, gdy po raz pierwszy ukazał się publicznie: «Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: ‘Pokój wam!’ A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: ‘Pokój wam! Jak Ojciec Mnie  posłał, tak i  Ja  was  posyłam’. Po  tych słowach tchnął na nich i powiedział im: ‘Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane’» (J 20, 19–23).

Ażeby wierni przeżywali to święto z głęboką pobożnością, Ojciec Święty rozporządził, że we wspomnianą niedzielę będzie można dostąpić odpustu zupełnego, zgodnie ze wskazaniami podanymi poniżej. Dzięki temu wierni będą mogli obficiej korzystać z daru pocieszenia Ducha Świętego, a przez to żywić coraz większą miłość do Boga i bliźniego; kiedy zaś uzyskają oni Boże przebaczenie, sami będą z kolei gotowi przebaczyć ochoczo braciom.

Dzięki temu wierni w sposób doskonalszy zachowywać będą ducha Ewangelii, urzeczywistniając w sobie odnowę wskazaną i wprowadzoną przez Sobór Watykański II: «Chrześcijanie, pamiętając o słowach Pana: ‘Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali’ (J 13, 35), niczego nie powinni pragnąć goręcej, niż żeby coraz wielkoduszniej i skuteczniej służyć ludziom w dzisiejszym świecie. (…) Ojciec zaś chce, abyśmy we wszystkich ludziach rozpoznali Chrystusa jako brata i skutecznie miłowali, tak słowem, jak i czynem» (Gaudium et spes, 93).

Dlatego Ojciec Święty, powodowany gorącym pragnieniem rozbudzenia w chrześcijańskim ludzie jak najżywszej czci Bożego Miłosierdzia – ze względu na przebogate duchowe owoce, jakie może ona wydać – podczas audiencji udzielonej w dniu 13 czerwca 2002 r. niżej podpisanym, przełożonym Penitencjarii Apostolskiej, zechciał przyznać odpusty na następujących zasadach:

Udziela się odpustu zupełnego  na zwykłych  warunkach (spowiedź sakramentalna, komunia eucharystyczna, modlitwa w intencjach papieskich) wiernemu, który w II Niedzielę Wielkanocną, czyli Miłosierdzia Bożego, w jakimkolwiek kościele lub kaplicy, z sercem całkowicie wolnym od wszelkiego przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, choćby powszedniego, weźmie udział w pobożnych praktykach spełnianych ku czci Bożego Miłosierdzia albo przynajmniej odmówi przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii, wystawionym publicznie lub ukrytym w tabernakulum, modlitwę «Ojcze nasz» i Credo, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. «Jezu Miłosierny, ufam Tobie»).

Udziela się odpustu cząstkowego wiernemu, który – przynajmniej z sercem skruszonym – skieruje do Pana Jezusa Miłosiernego jedno z prawnie zatwierdzonych pobożnych wezwań.

Ponadto marynarze, którzy wykonują swoje obowiązki na niezmierzonych obszarach mórz; niezliczeni bracia, których tragedie wojenne, wydarzenia polityczne, uciążliwe warunki naturalne i inne podobne przyczyny zmusiły do opuszczenia rodzinnej ziemi; chorzy i ich opiekunowie oraz ci wszyscy, którzy z uzasadnionej przyczyny nie mogą opuścić domów lub wykonują pilnie potrzebne zadania dla dobra społeczności, mogą uzyskać odpust zupełny w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, jeśli wyrzekając się całkowicie jakiegokolwiek grzechu, jak to zostało powiedziane powyżej, i z zamiarem spełnienia – gdy tylko będzie to możliwe – trzech zwykłych warunków, odmówią przed świętym wizerunkiem naszego Pana Jezusa Miłosiernego modlitwę «Ojcze nasz» i Credo, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. «Jezu Miłosierny, ufam Tobie»).

Gdyby nawet to nie było możliwe, tego samego dnia będą mogli uzyskać odpust zupełny ci, którzy duchowo zjednoczą się z wiernymi, spełniającymi w zwyczajny sposób przepisane praktyki w celu otrzymania odpustu, i ofiarują Miłosiernemu Bogu modlitwę, a wraz z nią cierpienia spowodowane chorobą i trudy swojego życia, podejmując zarazem postanowienie, że spełnią oni trzy przepisane warunki uzyskania odpustu zupełnego, gdy tylko będzie to możliwe.

Kapłani pełniący posługę duszpasterską, zwłaszcza proboszczowie, winni informować w najwłaściwszy sposób wiernych o tym zbawiennym rozporządzeniu Kościoła, gorliwie i ofiarnie słuchać ich spowiedzi, zaś w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, po odprawieniu Mszy św. lub Nieszporów, albo podczas nabożeństwa ku czci Miłosierdzia Bożego, przewodniczyć – z godnością należną temu obrzędowi – odmawianiu zaleconych wyżej modlitw; pomni wreszcie, że «błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią» (Mt 5, 7), niech głosząc katechezę zachęcają łagodnie wiernych, aby jak najczęściej spełniali uczynki miłości bliźniego lub miłosierdzia, idąc za przykładem i przykazaniem Jezusa Chrystusa, zgodnie ze wskazaniami zawartymi w drugiej koncesji ogólnej Enchiridion Indulgentiarum.

Niniejszy dekret ma moc wieczystą. Bez względu na jakiekolwiek przeciwne rozporządzenia.

Rzym, w siedzibie Penitencjarii Apostolskiej, 29 czerwca 2002 r., w uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła.

Abp Luigi de Magistris
(tyt. Nova)
Propenitencjarz Większy
Gianfranco Girotti OFMConv
Regens

 

Dekret
o związaniu odpustów z Koronką do Miłosierdzia Bożego
12 stycznia 2002

Penitencjaria Apostolska na mocy uprawnień specjalnie udzielonych jej przez Papieża chętnie przyjmuje przedstawioną prośbę i postanawia, co następuje:

Odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (mianowicie sakramentalna spowiedź, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego) udziela się w granicach Polski wiernemu, który z duszą całkowicie wolną od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu pobożnie odmówi Koronkę do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu Eucharystii, publicznie wystawionego lub też przechowywanego w tabernakulum.

Jeżeli zaś ci  wierni z powodu choroby (lub innej słusznej racji) nie będą mogli wyjść z domu, ale odmówią Koronkę do Miłosierdzia Bożego z ufnością i z pragnieniem miłosierdzia dla siebie oraz gotowością okazania go innym, to pod zwykłymi warunkami również zyskują odpust zupełny, z zachowaniem przepisów co do „mających przeszkodę”, zawartych w normach 24 i 25 „Wykazu odpustów” („Enchiridii Indulgentiarum”).

W  innych  zaś  okolicznościach  odpust  będzie  cząstkowy.  Niniejsze zezwolenie zachowa wieczystą ważność, bez względu na jakiekolwiek przeciwne zarządzenia.

+ Alojzy de Magostris
Arcybiskup tyt. Novenris
Pro-Penitencjarz Większy

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

KOMUNIKAT KURII DIECEZJALNEJ W KIELCACH  

 

                                 Drodzy Diecezjanie wraz ze swoimi Duszpasterzami!

Jubileusze, jakie obchodzimy w naszym życiu, mają swoje korzenie w tradycji biblijnej (por. Kpł 25). Nie są one świętowaniem z jakiejś okazji, ale są czasem łaski, naszej wdzięczności wobec Boga i ludzi za dobro, które Pan Bóg czyni w naszym chrześcijańskim powołaniu.

Szczególnym jubileuszem jest tegoroczny srebrny jubileusz święceń biskupich Księdza Biskupa Mariana Florczyka, który - zgodnie ze swoim zawołaniem biskupim „Prawda was wyzwoli” - od 25 lat pozostaje w służbie Kościołowi  kieleckiemu jako współpracownik kolejnych biskupów: Księdza Biskupa Kazimierza Ryczana i obecnego Biskupa Diecezjalnego. Jego posługa w Kościele kieleckim jako biskupa pomocniczego wiąże się z wydarzeniami duszpasterskimi, nauczaniem, udzielaniem sakramentów świętych, zwłaszcza bierzmowania, i wizytacjami kanonicznymi. Jednocześnie nasz Jubilat od lat jest wykładowcą Katolickiej Nauki Społecznej w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach oraz członkiem różnych gremiów w Konferencji Episkopatu Polski i w watykańskiej Dykasterii ds. Kultury i Edukacji.

Jego droga do srebrnego jubileuszu posługi biskupiej rozpoczęła się w dzień święceń biskupich, które miały miejsce 18 kwietnia 1998 r. w parafii św. Józefa Robotnika w Kielcach. Ten niezwykle owocny czas biskupiej posługi skłania nas wszystkich do tego, abyśmy dziękowali Bogu przez wstawiennictwo Matki Bożej Łaskawej Kieleckiej za dar Jego Osoby oraz Jego owocnej posługi zarówno w Kościele kieleckim, jak i w Kościele w Polsce.

Proszę wiernych i kapłanów naszej diecezji o modlitwę w intencjach Dostojnego Jubilata i zapraszam na Mszę św. dziękczynną sprawowaną w Kieleckiej Katedrze 22 kwietnia 2023 r. o godz. 11.00.

Z pasterskim błogosławieństwem

  Wasz Biskup

 † Jan Piotrowski

                                *****************************************

 

************************************************************************************************************

 

Trasa Drogi Krzyżowej w piątek, 31 marca 2023 r.:

++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

 

 

 ++++++++++++++++++++++++++++++++

Peregrynacja Ikony św. Józefa w naszej Parafii od 4 do 11 marca 2023 r.

Zamierzeniem peregrynacji jest to, aby w klimacie modlitwy i współpracy z łaską Bożą podejmować gruntowną i systematyczną pracę mającą na celu ewangeliczne spojrzenie na rodzinę, jej trwałość, sakramentalną świętość i niezastąpioną rolę w wychowaniu i przekazywaniu wiary następnym pokoleniom.

Zadaniem peregrynacji staje się ponowne uświadomienie małżonkom znaczenia religijnych wartości życia rodzinnego, takich jak wspólna modlitwa, niedzielna Msza święta, częsta spowiedź i Komunia Święta oraz pogłębianie znajomości prawd wiary. Program peregrynacji został tak przygotowany, aby w jego centrum znalazła się rodzina.

Józef z Nazaretu uczy nas tego, jak wielką wartość stanowi rodzina. Ona jest wspólnotą, komunią osób zjednoczonych miłością.
W obliczu wielorakich działań, godzących w świętość i trwałość rodziny, mających na celu degradację godności i powołania człowieka, chcemy szukać skutecznych metod, by współpracując z łaską Chrystusa Pana, przyjść z pomocą zagubionej ludzkości.

 

Program Peregrynacji Ikony św. Józefa w Parafii Łosień

5 – 11 marca 2023 r.

Niedziela, 5 marca

Za wstawiennictwem św. Józefa, Głowy Świętej Rodziny, modlimy się:

• za rodziny naszej Parafii: o jedność, miłość wzajemną, świętość i dzietność rodzin,
• za rodziny zagrożone kryzysem,
• dobrych, ofiarnych i odpowiedzialnych rodziców.

Akt zawierzenia naszej parafii św. Józefowi.

 

Poniedziałek, 6 marca

Za wstawiennictwem św. Józefa, ziemskiego ojca Syna Bożego, modlimy się za dzieci

• wzrost w łasce i mądrości,
• światło Ducha Świętego w nauce,
• właściwe korzystanie z mediów społecznościowych i nie zamykanie się w świecie wirtualnym,
• właściwe wychowanie młodego pokolenia w szkole i w domu.

 

Wtorek, 7 marca

Za wstawiennictwem św. Józefa, męża najwierniejszego i wzoru pracujących, modlimy się

• ducha ojcostwa dla mężczyzn,
• za mężczyzn przygotowujących się do małżeństwa,
• modlitwy o dobrą żonę.

 

Środa, 8 marca (Dzień Kobiet)

Do św. Józefa, męża Maryi, zwracamy się z modlitwą:

• odwagę i entuzjazm macierzyństwa dla kobiet,
• za matki w stanie błogosławionym,
• za dziewczęta przygotowujące się do małżeństwa
• modlitwy o dobrego męża.

 

Czwartek, 9 marca

Za wstawiennictwem św. Józefa, Opiekuna i Patrona Kościoła kierujemy naszą modlitwę za kapłanów i siostry zakonne oraz o powołania kapłańskie, zakonne i misyjne z naszej Parafii

 

Piątek, 10 marca

Wstawiennictwu św. Józefa polecamy Rycerzy Kolumba z naszej Parafii, ich rodziny oraz inne grupy, wspólnoty duszpasterskie Parafii tj. Legion Maryi, Szafarzy Komunii św., ministrantów, Krąg Biblijny, Kółka Różańcowe …

 

Sobota, 11 marca

Pożegnanie Obrazu św. Józefa i przekazanie do Parafii Chmielnik.

+++++++++++++++++++++++++++

 

         *********************************************************

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Nasza Parafia ma za patronkę Najświętszą Maryję Pannę w tajemnicy Jej Bożego Macierzyństwa. Drugim patronem jest św. Izydor zwany Oraczem, bądź Rolnikiem.  Kim był? Czego w swoim prostym , wiejskim życiu dokonał? W poznaniu jego życiorysu mają nam dopomóc malowidła, które pojawiły się w naszym kościele. Przedstawiają one  Cuda św. Izydora   

 

I.  Św. Izydor oraz jego żona, bł. Maria Toribia (z Cabez), doświadczyli wielkiego dobrodziejstwa za pośrednictwem Najświętszej Maryi Panny, do której mieli wielką cześć. Żyli spokojnie i szczęśliwie. Pewnego dnia ich kilkuletni synek (miał na imię Illan) wpadł do głębokiej studni. Nieszczęśliwi rodzice widząc, że wszelka ludzka pomoc już  na nic się przyda, ze łzami zaczęli wołać pomocy Matki Bożej. Nie zawiodła ich ufność w Jej opiekę. Woda w studni nagle sama się podniosła i wyrzuciła na wierzch dziecko żywe i zupełnie zdrowe, mimo że znajdowało się długi czas pod wodą i wszyscy byli pewni, że już nie żyje.

 Izydor z żoną do Matki Bożej gorącą prośbę zanosi

I syn utopiony, ze studni uratowany, ręce z radości podnosi

 

II.  Izydor wydobył wodę z ziemi uderzeniem laski … podczas suszy. Izydor uderzył laską w ziemię i wypłynęło źródło wody i w ten sposób mieszkańcy, a także zwierzęta woły, owce, kozy, kury … zostali uratowani od suszy, a więc od głodu.

Izydor laską w ziemię uderza – woda płynie obficie

Stąd radość wielka, że susza nie zniszczy już dobytek i życie

 

III.  Jego modlitwom polecano się w najcięższych przypadkach, często doznając cudownych jej skutków. Tego doświadczył i sam gospodarz, u którego pracował. Córka Juana Vargasa po długiej i ciężkiej chorobie umarła. Stroskani rodzice uciekli się do pośrednictwa Izydora. Ujęty wielką litością nad smutkiem swoich gospodarzy, Izydor upadł na kolana, a po chwili gorącej modlitwy wskrzesił dziewczynkę wobec wielu osób tam wówczas zgromadzonych.

Dziewczę młode umarło czym żałość rodzicom sprawiła

Na widok ten smutny cud wskrzeszenia modlitwa Izydora uprosiła

 

IV.  Izydor i Maria słynęli z dobroczynności. Wychodziła ona czasami poza granice ludzkiej kalkulacji. Pewnej soboty przyszło im podzielić się jedzeniem z wieloma biednymi. Kiedy do drzwi zapukał kolejny biedny, Izydor spytał Marię, czy nie zostało w garnku jeszcze trochę jedzenia. Święta zapewniała, że nie, ale ponieważ Izydor nie dawał za wygraną, postanowiła pokazać mu pusty garnek. Jakie było jej zdziwienie, kiedy weszła do kuchni i zobaczyła, że … garnek znowu napełnił się jedzeniem.

Nakarmienie ptaków podczas ciężkiej zimy… Szedł do młyna i widząc zmarznięte, głodne ptactwo polne zrobił dziurę w worku i szedł do młyna. Kiedy doszedł okazało się, że worek jest pełny…

Garnek ze strawą się nie wyczerpuje

Kiedy Izydor miłosierdzie biednym okazuje

 

V.  Czterdzieści lat po śmierci, w 1212 r., ekshumowano zwłoki Izydora i jakie było zdziwienie wszystkich, kiedy okazało się, że nie uległo ono zepsuciu. I to pomimo tego, że było zawinięte tylko w prześcieradło, a miejsce, gdzie było złożone zalewane było wodą. Nie rozłożone ciało świętego Izydora do dziś jest przechowywane w kościele św. Andrzeja w Madrycie.

W kilka miesięcy po tym cudownym wydarzeniu miała miejsce jedna z większych bitew wojsk chrześcijańskich z muzułmanami o wyzwolenie Hiszpanii. Król Alfons VIII udał się z armią na południe, ale drogę zasłaniały mu góry. Przełęcze były obsadzone przez wojska muzułmańskie. W pewnym momencie w obozie chrześcijańskim pojawił się ubogi pasterz, który zaoferował pomoc w przeprowadzeniu armii. Król zaufał przybyszowi, przeszedł przez góry i stoczył zwycięską bitwę niedaleko Navas de Tolosa. W drodze powrotnej do swojej rezydencji w Burgos na północy Hiszpanii (Madryt nie był jeszcze stolicą) król zapragnął oddać cześć relikwiom świętego rolnika. Wieść o zachowaniu się ciała dotarła przecież i do niego. Kiedy otworzono wieko sarkofagu, król wykrzyknął: „To ten pasterz, który pokazał mi drogę!”.

Izydor jako pasterz, przez króla nie poznany

przeprowadził wojsko na zwycięską bitwę przeciw muzułmany

 

*****************************************************

 5 lutego: wspomnienie św. Agaty

 

 

"Bezpieczna chata, gdzie św. Agata"

Św. Agata: patronka w pożarach i nowotworach piersi

 

Historia życia świętej Agaty do złudzenia przypomina losy niedawno wspominanej świętej Agnieszki. Obie były piękne, młode, a kiedy przyjęły chrzest, całkowicie oddały się Chrystusowi. I były Mu wierne nawet wówczas, gdy starający się o ich ręce mężczyźni skazali je na męczeńską śmierć.

 

Agata znaczy dobra

Urodziła się na Sycylii w miejscowości Katana około roku 235, w bardzo zamożnej rodzinie. Rodzice dali jej na imię Agata, co w języku greckim oznacza „dobra” i troszczyli się o chrześcijańskie wychowanie córki. Kiedy przyjęła chrzest, oddała całe swoje życie Chrystusowi składając śluby czystości. Była jednak tak piękna, że nie brakowało wokół niej młodzieńców starających się o jej rękę. Wzbudziła nawet zainteresowanie u Kwincjana, namiestnika Sycylii. A gdy go odrzuciła, także dlatego, że był poganinem, szukał on sposobności, aby się na niej zemścić. Okazja pojawiła się sama, gdy cesarz Decjusz na nowo rozpoczął prześladowania chrześcijan.

 

Bezwzględny tyran

Kwincjan jednak najpierw oddał Agatę pod opiekę kurtyzany Afrodyzji. Miał bowiem nadzieję, że gdy dziewczyna zazna przyjemności cielesnych, sama porzuci swoją wiarę. Tak jednak się nie stało i po trzydziestu dniach Afrodyzja przyprowadziła Agatę z powrotem do namiestnika, który skazał dziewczynę na okrutne tortury. Ciało Agaty szarpano hakami i przypalano rany, a gdy to nie przyniosło pożądanych efektów odcięto jej piersi. I pozostawiono na pewną śmierć. Jednak jak można przeczytać w Żywotach Świętych Pańskich na wszystkie dni roku z roku 1937, Agata została cudownie uzdrowiona przez św. Piotra, który przyszedł do niej do celi. Całe więzienie zostało wówczas napełnione oślepiającym blaskiem, przed którym uciekli przerażeni strażnicy zostawiając otwarte drzwi. Wszyscy współwięźniowie Agaty odzyskali wolność, ale ona została w swojej celi. Nie chciała bowiem narazić strażników na okrutne kary, które groziły im po ich ucieczce. Dziewczyna znów została postawiona przed sądem Kwincjana, który tym razem rozkazał rzucić ją na rozżarzone węgle i spalić żywcem. W czasie wykonywania tego wyroku, ziemia się zatrzęsła. Zgromadzeni ludzie zaczęli domagać się ułaskawienia Agaty, a przerażony namiestnik uciekł. Agata zmarła na skutek odniesionych ran 5 lutego 251 roku.

 

Chleb i sól Agaty

„Chleb i sól świętej Agaty od ognia ustrzeże chaty” głosi polskie przysłowie. We wspomnienie świętej, zgodnie z wielowiekową tradycją, w kościołach poświęca się chleb i sól. Mają one chronić domy przed pożarami i piorunami. Dawniej w czasie pożaru wrzucano kawałki poświęconego chleba do płomieni, aby wiatr odwrócił pożar w przeciwnym kierunku. Podawano je również zwierzętom, by chroniły przed chorobami. I nie wiązało się z tym żadne działanie magiczne, ale głęboka wiara, że wszechmocny Bóg działa za wstawiennictwem świętych. 

 

Święta Agata chroni w czasie burz, pożarów, trzęsień ziemi, wybuchów wulkanu, sztormów i huraganów, jest patronką matek karmiących piersią i orędowniczką w chorobach nowotworowych piersi.

 

************************************************************************************************************

3 lutego

Święty Błażej od bólu gardła

Leczenie chorób ciała porzucił na rzecz leczenia duszy człowieka. Ostatecznie i tak został patronem od bólu gardła i krwotoków, a nawet specjalistą od chorób zwierząt.

Filozof i lekarz

Błażej należy do grona tych świętych z pierwszych wieków chrześcijaństwa, o których wiemy jedynie z legend i podań. Niewiele faktów z jego życia można znaleźć w historycznych źródłach. Prawdopodobnie pochodził z Cezarei Kapadockiej i studiował filozofię, ale ostatecznie został lekarzem. Stąd wniosek, że mógł pochodzić ze średniozamożnej rodziny, bowiem lekarzami zostawali wówczas jedynie wyzwoleni niewolnicy albo ich synowie. Szybko jednak porzucił leczenie chorób ciała i udał się na pustynię, aby całkowicie zająć się swoją duszą poprzez posty i modlitwę.

Biskup i więzień

Kiedy przebywał w odosobnieniu, zaczęło się nim interesować duchowieństwo oraz świeccy z położonej nieopodal Sebasty w Armenii. Po śmierci swojego biskupa, poprosili oni Błażeja, aby został ich pasterzem. Zgodził się. Nowy biskup mężnie, z wielkim oddaniem, prowadził powierzony sobie lud w czasach rządów cesarza Licyniusza i prześladowania chrześcijan. Wkrótce sam musiał uciekać z miasta. Ukrył się w jednej z pobliskich pieczar górskich i stamtąd dalej kierował swoją diecezją, umacniając wiernych słowem, modlitwą i postami. Niestety ktoś doniósł cesarzowi o miejscu pobytu biskupa. Błażej został aresztowany i wtrącony do więzienia, gdzie czekał na wyrok. Nadal niestrudzenie, nawet swoim współwięźniom głosił Chrystusa. Wielokrotnie namawiano go, aby odstąpił od wiary w zamian za ułaskawienie, ale biskup nie godził się na takie układy. W końcu poddano go okrutnym torturom, a gdy także one nie złamały Błażeja, ścięto go mieczem. Było to około 316 roku. 

Cudowne świece i jabłka

Jedna z legend o świętym Błażeju przypisuje mu uzdrowienie chłopca, któremu ość przebiła gardło i groziło mu uduszenie. Dlatego dziś biskup Sebasty czczony jest jako patron od chorób gardła i krwotoków. Przez wieki, w nawiązaniu do tego cudu, 3 lutego w dniu wspomnienia świętego Błażeja, we wszystkich kościołach palono tak zwane „błażejki”, czyli poświęcone świeczki, którymi udziela się specjalnego błogosławieństwa.

Kapłani po zakończeniu mszy świętej dotykają gardeł wiernych skrzyżowanymi, płonącymi świecami odmawiając modlitwę: „Wszechmogący Boże! Majestatu Twojego pokornie prosimy, aby przez zasługi i przyczynę św. Błażeja uwolnić nas raczył od bólu gardła i od wszelkiego złego na duszy i na ciele, abyśmy zdrowi i weseli mogli Ci służyć”. Zgodnie z „Rytuałem Rzymskim” obowiązującym przed Soborem święcono nie tylko świeczki, ale również owoce – przede wszystkim jabłka oraz chleb, wino i wodę. Miały być one stosowane w czasie choroby zarówno ludzi, jak i zwierząt.

Święty Błażej należy do grona Czternastu Wspomożycieli, czyli świętych, których wstawiennictwo u Boga Kościół katolicki uznał za wyjątkowo skuteczne, szczególnie w wypadku chorób. Jest patronem przede wszystkim lekarzy oraz osób pracujących głosem i chorych na gardło, a także opiekunem zwierząt domowych, zwłaszcza koni.

 

************************************************************************************************************

2 lutego - Święto Ofiarowania Pańskiego

Matki Bożej Gromnicznej

Msze św.: 9.00;  11.00  i  18.00