• Kościół parafialny

  • Kościół parafialny

  • Kościół parafialny

  • Kościół parafialny

  • Kościół parafialny

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Obietnice szkaplerzne

Cała maryjna tradycja Karmelu wiąże ze Szkaplerzem św. dwie wielkie obietnice Maryi i dwie łaski, które z nich wypływają:

  • Kto w Nim umrze nie dozna ognia piekielnego

(słowa Matki Bożej wypowiedziane do św. Szymona). Maryja tym samym obiecuje wszystkim odzianym Szkaplerzem św. pomoc na drodze zbawienia.

  • Wybawienie z czyśćca w pierwszą sobotę po naszej śmierci.

Jest to tak zwany przywilej sobotni. Matka Boża zapewniła rychłe wybawienie z czyśćca (bulla pap. Jana XXII w 1322 r.), tym, którzy nosząc Szkaplerz, zachowają czystość według stanu i wierność modlitwie: Ja, Matka w pierwszą sobotę po ich śmierci miłościwie przyjdę do nich i ilu ich zastanę w czyśćcu, uwolnię i zaprowadzę ich na świętą Górę żywota wiecznego. Maryja tym samym obiecuje wszystkim odzianym Szkaplerzem pomoc na drodze uświęcenia.

  • Pomoc i obrona w niebezpieczeństwach duszy i ciała.

Maryja obiecuje nas wspierać na drodze naśladowania Chrystusa, a zwłaszcza w godzinę naszej śmierci, pomóc nam w ostatecznej walce o wieczne zbawienie.

  • Uczestnictwo w dobrach duchowych całego Zakonu karmelitańskiego za życia i po śmierci

(w Mszach św., pokutach, modlitwie i ofiarach), gdyż Matka i Królowa Karmelu, jednoczy z sobą w jedną Rodzinę tych, którzy przyjmują Szkaplerz św. Tworzący erygowaną prawnie wspólnotę Bractwa Szkaplerznego korzystają także z daru odpustów zupełnych.

 

Zobowiązania szkaplerzne

Aby dostąpić spełnienia wielkich obietnic związanych ze Szkaplerzem, potrzeba z naszej strony gotowości do podjęcia pewnych zobowiązań:

  • Zobowiązujemy się do troski o swoje zbawienie.

Podstawowymi wymaganiami dla otrzymania pierwszej obietnicy są: staranie się o swoje zbawienie, zachowywanie przykazań Bożych i kościelnych, unikanie grzechu śmiertelnego i życie w łasce uświęcającej. Jest to także świadome i dobrowolne podejmowanie wyrzeczeń, umartwień i pokut w celu przezwyciężenia zła, wynagrodzenia Bogu i uświęcenia bliźnich.

  • Zobowiązujemy się do zachowania czystości według stanu, naśladowania cnót Matki Bożej i starania się o świętość życia,

aby móc za Jej wstawiennictwem być wybawionym z czyśćca w pierwszą sobotę po naszej śmierci. Codziennie należy więc poświecić jakiś czas na rozmyślanie nad życiem Maryi i nad Jej sposobem służby Bogu (np. w tajemnicach Różańca św.), by umieć Ją naśladować.

  • Zobowiązujemy się do codziennej modlitwy, zwłaszcza maryjnej.

Codzienne odnawiamy poświęcenie się Maryi przez modlitwę nadaną w dniu przyjęcia Szkaplerza przez kapłana (zazwyczaj jest to: Pod Twoją obronę, Witaj Królowo lub 3 Zdrowaś Maryjo).

  • Zobowiązujemy się do życia duchem i misją Zakonu Karmelitańskiego,

z uwzględnieniem charakteru naszego powołania a w jedności z całym Zakonem, zobowiązujemy się raz w roku odprawić w dniach od 7 do 15 lipca nowennę ku czci Matki Bożej Szkaplerznej (prywatnie lub wspólnotowo) i w dniu 16 lipca, w samą Uroczystość, przystąpić do Sakramentów świętych, by otrzymać odpust zupełny, ofiarowany za siebie lub za zmarłych.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Niedziela, 20 lipca 2025 r.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO LEONA XIV
NA V ŚWIATOWY DZIEŃ DZIADKÓW I OSÓB STARSZYCH

27 lipca 2025 r.

 „Błogosławiony, kto nie stracił nadziei” (por. Syr 14, 2)

                        Drodzy Bracia i Siostry!

Jubileusz, który obecnie przeżywamy, pomaga nam odkryć, że nadzieja zawsze, w każdym wieku jest źródłem radości.. A kiedy hartuje ją ogień długiego życia, staje się źródłem pełnej szczęśliwości.

Pismo Święte przedstawia różne przykłady mężczyzn i kobiet w podeszłym wieku, których Pan angażuje w swoje plany zbawienia. Pomyślmy o Abrahamie i Sarze: będący już w sędziwym wieku, z niedowierzaniem podchodzą do słowa Boga, obiecującego im syna. Niemożność posiadania potomstwa zdawała się zamykać ich perspektywy nadziei na przyszłość.

Nie inaczej zareagował Zachariasz na zapowiedź narodzin Jana Chrzciciela: „Po czym to poznam? Bo sam jestem już stary i moja żona jest w podeszłym wieku” (Łk 1, 18). Starość, bezpłodność, schyłek życia zdają się gasić nadzieje na życie i płodność wszystkich tych mężczyzn i kobiet. Również pytanie, jakie Nikodem zadaje Jezusowi, gdy Nauczyciel mówi mu o „nowym narodzeniu”, wydaje się czysto retoryczne: „Jakżeż może się człowiek narodzić będąc starcem? Czyż może powtórnie wejść do łona swej matki i narodzić się?” (J 3, 4). Jednak za każdym razem, w obliczu pozornie oczywistej odpowiedzi, Pan zaskakuje swoich rozmówców interwencją zbawczą.

                        Osoby starsze, znaki nadziei

W Biblii Bóg wielokrotnie objawia swoją opatrzność, zwracając się do osób w podeszłym wieku. Tak było nie tylko w przypadku Abrahama, Sary, Zachariasza i Elżbiety, ale także Mojżesza, powołanego do wyzwolenia swojego ludu, gdy miał już osiemdziesiąt lat (por. Wj 7, 7). Poprzez te wybory uczy nas, że w Jego oczach starość jest czasem błogosławieństwa i łaski, a osoby starsze są dla Niego pierwszymi świadkami nadziei. „Czymże jest ów okres starości?” – pyta św. Augustyn. Bóg odpowiada: „dlatego osłabła twoja siła, żeby pozostała moja. Żebyś wraz z Apostołem powiedział: «Kiedy słaby jestem, wtedy jestem potężny»” (Objaśnienia psalmów, 70, 11, tłum, Jan Sulowski, Warszawa 1986, s. 244). Fakt, że dziś wzrasta liczba osób w podeszłym wieku, staje się dla nas znakiem czasów. Jesteśmy wezwani do jego rozeznania, aby właściwie odczytać historię, którą przeżywamy.

Życie Kościoła i świata można bowiem zrozumieć jedynie w następstwie kolejnych pokoleń, a otwarcie ramion wobec starszego człowieka pomaga nam zrozumieć, że historia nie kończy się w teraźniejszości, nie wyczerpuje się w pospiesznych spotkaniach i fragmentarycznych relacjach, ale biegnie ku przyszłości. W Księdze Rodzaju znajdujemy poruszające wydarzenie: udzielenie błogosławieństwa przez starego już Jakuba jego wnukom, synom Józefa. Jego słowa zachęcają ich do spojrzenia z nadzieją w przyszłość, jak w czasach obietnic Boga (por. Rdz 48, 8-20). Jeśli więc jest prawdą, że kruchość osób starszych domaga się żywotności młodych, to równie prawdą jest, że niedoświadczenie młodych potrzebuje świadectwa osób starszych, aby mądrze planować przyszłość. Jakże często nasi dziadkowie byli dla nas wzorem wiary i pobożności, cnót obywatelskich i zaangażowania społecznego, pamięci i wytrwałości w próbach! Na to piękne dziedzictwo, jakie przekazali nam z nadzieją i miłością, nigdy nie odpowiemy z wystarczającą wdzięcznością i konsekwencją.

                           Znaki nadziei dla osób starszych

Jubileusz, od swoich biblijnych początków, był czasem wyzwolenia: niewolnicy byli uwalniani, długi umarzane, ziemia zwracana pierwotnym właścicielom. Był to czas przywrócenia porządku społecznego zaplanowanego przez Boga, w którym znoszono nierówności i opresje, nagromadzone przez lata. Jezus odnawia te wydarzenia wyzwolenia, gdy w synagodze w Nazarecie ogłasza dobrą nowinę ubogim, przywrócenie wzroku niewidomym, wyzwolenie więźniów i uczynienie zniewolonych wolnymi (por. Łk 4,16-21).

Patrząc w tej jubileuszowej perspektywie na osoby starsze, również i my jesteśmy wezwani do przeżywania wraz z nimi wyzwolenia, zwłaszcza z samotności i opuszczenia. Ten rok jest odpowiednią chwilą, aby to urzeczywistnić: wierność Boga wobec Jego obietnic uczy nas, że w starości zawiera się błogosławieństwo, autentyczna radość ewangeliczna, która wymaga od nas zburzenia murów obojętności, w których często zamknięte są osoby starsze. Nasze społeczeństwa, na wszystkich szerokościach geograficznych, zbyt często przyzwyczajają się do pozostawiania tak ważnej i bogatej części swoich środowisk na marginesie i w zapomnieniu.

W obliczu tej sytuacji konieczna jest zmiana podejścia, która będzie świadczyć o przyjęciu odpowiedzialności przez cały Kościół. Każda parafia, każde stowarzyszenie, każda grupa kościelna jest wezwana do czynnego udziału w „rewolucji” wdzięczności i troski, którą należy realizować poprzez częste odwiedzanie osób starszych, tworzenie dla nich, i z nimi, sieci wsparcia i modlitwy, nawiązywanie relacji, które mogą dać nadzieję i godność tym, którzy czują się zapomniani. Chrześcijańska nadzieja zawsze pobudza nas do większej odwagi, do myślenia z rozmachem, do niezadowalania się status quo. W tym przypadku: do zaangażowania na rzecz zmiany, która przywróci osobom starszym szacunek i miłość.

Dlatego też Papież Franciszek chciał, aby Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych obchodzony był przede wszystkim jako spotkanie z osobami samotnymi. Z tego samego powodu postanowiono, że ci, którzy nie będą mogli przybyć w tym roku do Rzymu na pielgrzymkę, mogą „uzyskać odpust jubileuszowy, jeśli udadzą się w celu odwiedzenia samotnych osób starszych, [...] pielgrzymując niejako do obecnego w nich Chrystusa (por. Mt 25, 34-36)” (Penitencjaria Apostolska, Normy dotyczące udzielania odpustu jubileuszowego, III). Odwiedzenie osoby starszej, to sposób na spotkanie Jezusa, który nas wyzwala z obojętności i samotności.

                            W podeszłym wieku można mieć nadzieję

Księga Syracha stwierdza, że błogosławieni są ci, którzy nie stracili nadziei (por. 14, 2), sugerując, że w naszym życiu – zwłaszcza jeśli jest długie – może być wiele powodów, aby spoglądać wstecz, a nie w przyszłość. Jednak, jak napisał Papież Franciszek podczas swojej ostatniej hospitalizacji, „nasze ciała są słabe, ale mimo to, nic nie może nam przeszkodzić w miłowaniu, w modlitwie, w ofiarowaniu samych siebie, by być – w wierze – jeden dla drugiego, jaśniejącymi znakami nadziei” (Angelus, 16 marca 2025 r.). Mamy wolność, której nie może nam odebrać żadna trudność: wolność miłowania i modlitwy. Wszyscy, zawsze, możemy kochać i modlić się.

Dobro, którego pragniemy dla naszych bliskich – dla małżonka, z którym spędziliśmy większość życia, dla dzieci, dla wnuków, którzy radują nasze dni – nie gaśnie, kiedy ustają siły. Wręcz przeciwnie, często to właśnie ich miłość budzi w nas energię, przynosząc nam nadzieję i pociechę.

Te oznaki żywotnej miłości, które mają swoje źródło w samym Bogu, dodają nam odwagi i przypominają, że „chociaż niszczeje nasz człowiek zewnętrzny, to jednak ten, który jest wewnątrz, odnawia się z dnia na dzień” (2 Kor 4, 16). Dlatego, zwłaszcza będąc w podeszłym wieku, wytrwajmy w zaufaniu do Pana. Pozwólmy, by każdego dnia odnawiało nas spotkanie z Nim – na modlitwie i we Mszy św. Przekazujmy z miłością wiarę, którą żyliśmy przez tyle lat, w rodzinie i w codziennych spotkaniach. Wysławiajmy zawsze Boga za Jego dobroć, pielęgnujmy jedność z naszymi bliskimi, otwierajmy serce na tych, którzy są daleko, a zwłaszcza na tych, którzy są w potrzebie. Bądźmy znakami nadziei – w każdym wieku.

Watykan, dnia 26 czerwca 2025 r.

LEON PP. XIV

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                                                                                                      

                    Dzień Męża i Żony

13 lipca obchodzimy Dzień Męża i Żony. Nawiązuje on do daty zawarcia małżeństwa przez rodziców św. Tereski od Dzieciątka Jezus – świętej Zelii i świętego Ludwika Martin. Jest to okazja do celebrowania miłości małżeńskiej i docenienia współmałżonka. 

 

           W dzisiejszych czasach, gdy jest tak wiele rozwodów, święto takie jest bardzo potrzebne i dlatego pomysł na Dzień Męża i Żony. Święta, z którym utożsamiać się będą małżonkowie, którzy złożyli sobie wzajemną przysięgę przed Bogiem i pragną w niej wytrwać do końca życia.

           Prawdziwy związek kobiety i mężczyzny musi być przypieczętowany Sakramentem Małżeństwa, który małżonkom daje siłę i jest początkiem nowej rodziny, w której wychowują się dzieci. Jest to najmniejsza komórka społeczna, która musi być szczególnie chroniona. Aby rodzina była silna, małżonkowie muszą wciąż dbać i pielęgnować swoją miłość, a także zachowywać wzajemną wierność.

           Oczywiście nadal trzeba pamiętać, że najważniejszym świętem małżonków jest każda rocznica ich ślubu, którą świętować powinni szczególnie uroczyście.

           Dzień Męża i Żony obchodzony jest 13 lipca każdego roku, dlatego, że w tym dniu małżeństwo zawarli rodzice Świętej Tereski od Dzieciątka Jezus, również Święci: Zelia i Ludwik Martin. Chcemy zachęcić małżonków do wspólnego wypraszania łask u Boga szczególnie w tym dniu, aby owocowało to trwałością i świętością małżonków i ich rodzin. Może przy wspólnej modlitwie wieczornej polecają siebie przez wstawiennictwo świętych: Zeli i Ludwika Martin, bo skoro im udało się wychować pięć córek, z których każdą Bóg wezwał do swojej służby, a między nimi św. Tereskę, oraz oni sami doszli do świętości, to na pewno takie małżeństwo wie jak poradzić sobie z obecnymi problemami i dojść na końcu życia do Boga. Można również pomyśleć w tym dniu o odnowieniu przyrzeczeń małżeńskich.

            Proponujemy, aby w tym wyjątkowym dniu, małżonkowie odnosili się do siebie szczególnie ciepło i przeżyli tej dzień najlepiej jak potrafią. Wtedy może łatwiej będzie przeżywać kolejne dni w radości i miłości małżonków. Niech małżonkowie wybiorą się w tym dniu na spacer, do kina, czy na wspólną kolację. Możliwości jest dużo, ale wybór zostawiamy samym małżonkom.

              Pamiętajmy, że jako małżonkowie jesteśmy za siebie odpowiedzialni. W tym dniu niech każdy z małżonków przyjdzie do Jezusa i podziękuje za swoją Żonę, za swojego Męża. Niech każdy z nas przyjdzie i poprosi Jezusa, by wyprostował, może pokręcone, drogi Twojego życia małżeńskiego.

 Rycerze Kolumba w Polsce

  

                              Zelia i Ludwik Martin

Ludwik Martin urodził się w Bordeaux, jednak dzieciństwo spędził w Awinionie. Swoje życie chciał oddać Bogu, poprzez życie zakonne. Z powodu braku znajomości łaciny nie został przyjęty do zakonu augustianów. Kupił zakład zegarmistrzowski i poślubił Zelię Guérin. Doczekali się dziewięciorga dzieci, jednak czworo umarło we wczesnym dzieciństwie. Razem wychowują pięć córek. Zelia zachorowała na raka piersi i umarła, pozostawiając córki na wychowaniu ojca.

Zelia i Ludwik Martin byli rodzicami św. Teresy z Lisieux, zwanej Teresą od Dzieciątka Jezus. Zostali kanonizowani 18 października 2015 roku w Rzymie.

 

Modlitwa do św. Zelii i Ludwika Martin o pomoc w życiu małżeńskim i rodzinnym

         Święci Zelio i Ludwiku, jakże wiele cierpień i trosk dotknęło Was w Waszym ziemskim życiu. Nieobecny Wam był ból rodziców opłakujących śmierć swoich dzieci ani rodzicielska troska o to, aby dziecko nie zeszło na złą drogę. Niejeden raz doświadczyliście lęku o byt materialny swojej rodziny i o pracę, która dałaby Wam wszystkim godziwe utrzymanie. Poznaliście jakże dobrze krzyż choroby oraz fizycznego i psychicznego cierpienia, a także ból rozłąki z ukochaną osobą. Z tym większym zaufaniem i nadzieją zwracamy się do Was o pomoc w naszym małżeńskim, rodzinnym i zawodowy życiu. Wstawajcie się za nami u Boga, Wy, którzy już za życia byliście tak blisko Niego. Żyjemy dziś w świecie tak innym od tego, w którym żyliście Wy, a jednak tak wiele nas łączy: jesteśmy tak jak Wy, małżonkami rodzicami tak wiele nas łączy: jesteśmy tak jak Wy, małżonkami i rodzicami i przeżywamy takie same niepokoje, problemy i udręki. Jednak dzisiejszy świat zastawia na nas i na nasze dzieci nowe pułapki. Pomóżcie nam je omijać, abyśmy zapatrzeni w przykład Waszego świętego życia mogli iść prostą drogą do Boga i kiedyś spotkali się wszyscy w Jego Królestwie.

 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

29 czerwca, niedziela - Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła

 

                      Modlitwa w uroczystość świętych Piotra i Pawła:

Panie Jezu Chryste, założycielu i najwyższy Pasterzu swego Kościoła, dziękujemy Ci za szczególną Twą dobroć i łaskawość, dzięki której powołałeś Świętych Piotra i Pawła do swojej służby i uczyniłeś ich Apostołami.

Święty Piotrze, opoko Kościoła Chrystusowego na ziemi, Bóg powierzył ci troskę o naszą wierność Ewangelii i jedność całego Kościoła. Módl się za papieża Leona, biskupów i kapłanów oraz cały lud Boży.

Święty Pawle, Apostole Narodów, ty jesteś wybranym naczyniem Jezusa Chrystusa. Duch Święty przemienił Ciebie i z prześladowcy uczynił gorliwym misjonarzem. Miłość Pana sprawiła, że stałeś się niestrudzonym głosicielem prawdy i nauczycielem pogan.

Święci Piotrze i Pawle, uproście wszystkim wierzącym prawdziwą miłość do Chrystusa, naszego Pana, oraz do Kościoła, naszej Matki. Wyjednajcie misjonarzom gorliwość w służbie Ewangelii i siłę ducha do całkowitego poświęcenia się misji Chrystusa.

Amen.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Spotkanie Młodych w Wiślicy

21 czerwca 2025 r.

    Z wielką radością serdecznie zapraszamy młodzież oraz wszystkich poszukujących głębi wiary i wspólnoty na XXIII Spotkanie Młodych w Wiślicy, które odbędzie się pod hasłem: „W Nim bije życie”.

Tegoroczne spotkanie nawiązuje do słów Jezusa z Ewangelii według św. Jana: „Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne” (J 6, 54).

Wiślica – miejsce prastarej wiary, głęboko związane z historią chrztu i duchowej tożsamości naszej ojczyzny – ponownie stanie się przestrzenią modlitwy, refleksji i umocnienia dla młodych serc. To właśnie tutaj, w sercu dawnego chrześcijaństwa, wciąż żywe jest doświadczenie wspólnoty, które bije z Chrystusa obecnego w Eucharystii.

W tym roku nasze zaproszenie kierujemy również do tych, którzy pragną usłyszeć świadectwa żywej wiary od wyjątkowych gości:

Marcin Jakimowicz – dziennikarz, publicysta i autor książek o tematyce duchowej, znany z zaangażowania w ewangelizację oraz pogłębione spojrzenie na współczesność w świetle Ewangelii.

Edzio Rap – raper młodego pokolenia, którego twórczość przenika chrześcijańskie przesłanie nadziei, tożsamości i walki o autentyczne życie.

Ojciec Dawid Nowak – duchowny, który z pasją i prostotą głosi Dobrą Nowinę, swoją posługę związał z zakonem franciszkanów. Obecnie posługuje w Chęcinach.

Honorowy patronat nad wydarzeniem objęli:
- Biskup Kielecki
- Marszałek Województwa Świętokrzyskiego
- Burmistrz Miasta i Gminy Wiślica

                   Niech tegoroczne spotkanie w Wiślicy stanie się dla wszystkich uczestników nie tylko wydarzeniem religijnym, ale przede wszystkim doświadczeniem obecności Boga, w którym bije prawdziwe życie.

SERDECZNIE ZAPRASZAMY!

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

******************************************************************************************************

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

********************************************************************************

 

"Chwała bądź Bogu w Trójcy Jedynemu

Ojcu, Synowi, Duchowi Świętemu

Temu, który jest w Osobach trojaki

W bóstwie Jednaki"

******************************************************************

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

************************************************************************************************************************************

OŁTARZE NA PROCESJĘ PRZYGOTOWUJĄ:

           ołtarz 1 - Małogoskie

           ołtarz 2 - Łosienek II (od rzeki do Podłosienka)

           ołtarz 3 - Łosienek I (od nr 1 do rzeki) 

           ołtarz 4 - Podłosienek

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

 

 

          W parafiach, w których są Rycerze Kolumba odbywa się od 2 marca tego roku peregrynacja obrazu Serca Pana Jezusa.

W naszej Parafii będzie ona trwała od 24 do 31 maja tego roku.

          Jest to kopia obrazu namalowanego w 1767 r. przez Pompeo Batoniego znajdującego się w kościele Il Gesu w Rzymie. Obraz został poświęcony na Jasnej Górze przez bpa Wacława Depo. Idea peregrynacji zrodziła się po spotkaniu Najwyższego Rycerza z papieżem Franciszkiem i została przez niego pobłogosławiona. Peregrynacja jest odpowiedzią Rycerzy Kolumba na encyklikę papieża Franciszka „Dilexit nos” poświęconej ludzkiej i Bożej miłości Serca Jezusa Chrystusa, papieski apel o modlitwę do Jezusowego Serca. 

        Poprzez tę akcję Rycerze chcą się jeszcze bardziej zbliżyć do Jezusa. Chcą, aby ich serca uczyły się odpowiadać na bezwarunkową miłość Boga, który „pierwszy nas umiłował”.

              Razem z obrazem peregrynują relikwie św. Józefa Sebastiana Pelczara, biskupa i bł. Klary Szczęsnej. 

Biskup Pelczar to wielki czciciel Serca Jezusowego.  Dewizą jego życia było zawołanie: "Wszystko dla Najświętszego Serca Jezusowego przez Niepokalane ręce Najświętszej Maryi Panny". Swoje oddanie Chrystusowi pojmował nade wszystko jako odpowiedź na Jego miłość. Razem z bł. Klarą Szczęsną założył Zgromadzenie Sióstr Sercanek. Zasadą życia Klary Szczęsnej były słowa: "Wszystko dla Serca Jezusowego!"

         Za ich przyczyną zanosić będziemy nasze prośby do Serca Bożego prosząc o błogosławieństwo dla nas, naszych rodzin, parafii i Ojczyzny.

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

PARAFIA ŁOSIEŃ - 24 MAJA 2025 r. - godz. 12.00

 

CZWARTEK, 22 MAJA 2025 r. - godz. 19.00

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

Nowym papieżem został kard. Robert Franciszek Prevost z Ameryki Północnej. Ma 69 lat i przybrał imię Leon XIV.

Wszechmogący, wieczny Boże, na Twoich postanowieniach wszystko się opiera; wejrzyj łaskawie na nasze prośby 
i w swej dobroci racz zachować wybranego dla nas Papieża Leona XIV, aby lud chrześcijański, który od Ciebie otrzymuje przewodników, pod zwierzchnictwem najwyższego Pasterza wzrastał w zasługach swej wiary. 
Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

 **********************************************************************************************

 10 maja (sobota) - odpust św. Izydora, patrona naszej Parafii

Ikona św. Izydora w kościele w Łosieniu

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

11 maja 2025 r.

Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, On sam nas stworzył, jesteśmy Jego własnością, 
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

KOMUNIKAT KURII W KIELCACH

 

          Kuria Diecezjalna oraz Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w Kielcach zapraszają na XIX Rodzinną Majówkę Rowerową, która  odbędzie się w sobotę 17 maja pod patronatem i z udziałem Księdza Biskupa Mariana Florczyka.

Wydarzenie upamiętnia osobę św. Jana Pawła II w 105 rocznicę urodzin i 20 rocznicę śmierci. Za Jego wstawiennictwem będziemy modlić się za naszą Ojczyznę, diecezję i nasze rodziny. Trasa Majówki wiedzie z Kielc do Borkowa przez Dyminy i Kaczyn, gdzie w tamtejszych kościołach znajdują się relikwie i pamiątki po Papieżu Polaku.

Rozpoczęcie na placu Jana Pawła II, przy kieleckiej katedrze o godz. 9.15. Po zakończeniu możliwość powrotu do Kielc autokarami.

             Zapisy prowadzi Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w Hali Legionów w Kielcach.        

            bp Andrzej Kaleta

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

   

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

+++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Boże, daj nam światło w wyborach, które podejmujemy. Prosimy, abyś wskazał nam na najlepszego przywódcę, który będzie działał dla dobra  naszej ojczyzny. Niech nasze decyzje będą zgodne z Twoją wolą. Ciebie prosimy …

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

W niedzielę, 25 maja, w Kielcach odbędzie się Marsz dla Życia i Rodziny,  którego hasłem są słowa: „Macierzyństwo sercem Rodziny, nadzieją Ojczyzny”. Marsz organizowany przez Ruchy i Stowarzyszenia Katolickie, rozpocznie się Mszą św. w Bazylice Katedralnej o godz. 16.00. Następnie uczestnicy wyruszą z Placu Najświętszej Maryi Panny do parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Kielcach, gdzie na zakończenie odbędzie się festyn rodzinny. Udział w Marszu jest okazją, by dać publiczne świadectwo wiary i zatroskania o każde poczęte życie.

Niech rodzina i szacunek do nowego życia będą twarzą naszych parafialnych wspólnot i całej diecezji.

Zapraszam Was do udziału w Marszu dla Życia i Rodziny

Wasz Biskup

† JAN PIOTROWSKI

******************************************************************

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Uroczystość św. Wojciecha, biskupa i męczennika, Patrona Polski

28 kwietnia 2025 r.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

Niedziela, 27 kwietnia - Święto Bożego Miłosierdzia

++++++++++++++++++++++++++++++

 

Odpust związany z Niedzielą Miłosierdzia Bożego:

 

Ażeby wierni przeżywali dzisiejsze święto z głęboką pobożnością, Ojciec Święty Jan Paweł II w roku 2002 rozporządził, że w Niedzielę Miłosierdzia będzie można dostąpić odpustu zupełnego. Dzięki temu wierni będą mogli obficiej korzystać z daru pocieszenia Ducha Świętego, a przez to żywić coraz większą miłość do Boga i bliźniego; kiedy zaś uzyskają oni Boże przebaczenie, sami będą z kolei gotowi przebaczyć ochoczo braciom.

Ojciec Święty, powodowany gorącym pragnieniem rozbudzenia w chrześcijańskim ludzie jak najżywszej czci Bożego Miłosierdzia – ze względu na przebogate duchowe owoce, jakie może ona wydać. Udziela odpustu zupełnego na zwykłych warunkach (spowiedź sakramentalna, komunia eucharystyczna, modlitwa w intencjach papieskich) wiernemu, który w II Niedzielę Wielkanocną, czyli Miłosierdzia Bożego, w jakimkolwiek kościele lub kaplicy, z sercem całkowicie wolnym od wszelkiego przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, choćby powszedniego, weźmie udział w pobożnych praktykach spełnianych ku czci Bożego Miłosierdzia albo przynajmniej odmówi przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii, wystawionym publicznie lub ukrytym w tabernakulum, modlitwę «Ojcze nasz» i Credo, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. «Jezu Miłosierny, ufam Tobie»).

 

Również odpust związany z Koronką do Miłosierdzia Bożego:

 

Odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (mianowicie sakramentalna spowiedź, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego) udziela się w granicach Polski wiernemu, który z duszą całkowicie wolną od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu pobożnie odmówi Koronkę do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu Eucharystii, publicznie wystawionego lub też przechowywanego w tabernakulum.

 

 DEKRET
o związaniu odpustów z aktami kultu
spełnianymi dla uczczenia Bożego Miłosierdzia

«Miłosierdzie Twoje, Boże, nie zna granic, niewyczerpany jest skarbiec Twojej dobroci…» (modlitwa po hymnie Te Deum). «Boże, Ty przez przebaczenie i litość najpełniej okazujesz swoją wszechmoc» (modlitwa z XXVI niedzieli okresu zwykłego) – tak śpiewa, wiernie i z pokorą, święta Matka Kościół. Niezmierzona  łaskawość Boża,  okazywana zarówno  całemu rodzajowi ludzkiemu, jak i każdemu człowiekowi, przejawia się bowiem w sposób szczególnie wyraźny, gdy sam Bóg wszechmogący odpuszcza grzechy i uchybienia moralne, winnych  zaś po ojcowsku  dopuszcza na  nowo do przyjaźni z sobą, którą z własnej winy utracili.

Wierni, poruszeni tym do głębi serca, rozpamiętują  tajemnice Bożego przebaczenia i z pobożnością je sprawują; rozumieją oni w pełni, jak bardzo jest godziwe, a nawet konieczne, aby Lud Boży wielbił specjalnymi modlitwami Boże Miłosierdzie i zarazem – spełniwszy z wdzięcznym sercem wymagane uczynki i niezbędne warunki – mógł uzyskiwać duchowe dobra czerpane ze skarbca Kościoła. «Misterium paschalne stanowi szczytowy punkt tego właśnie objawienia i urzeczywistnienia miłosierdzia, które zdolne jest usprawiedliwić człowieka, przywrócić sprawiedliwość w znaczeniu owego zbawczego ładu, jaki Bóg od początku zamierzył w człowieku, a przez człowieka w świecie» (Dives in misericordia, 7).

Istotnie,  Miłosierdzie  Boże zdolne  jest przebaczyć  najcięższe  nawet grzechy, ale czyniąc to, skłania wiernych do wzbudzenia w sobie nadprzyrodzonego żalu, nie tylko psychologicznego, za własne grzechy, tak że podejmują oni – również z pomocą łaski Bożej – mocne postanowienie, by już więcej nie grzeszyć. Takie duchowe usposobienie pozwala rzeczywiście uzyskać wybaczenie grzechów śmiertelnych, kiedy wierny przyjmuje z pożytkiem sakrament pokuty, lub też żałuje za nie przez akt doskonałej miłości bądź doskonałego żalu i postanawia przystąpić jak najprędzej do sakramentu pokuty. Nasz Pan Jezus Chrystus w przypowieści o synu marnotrawnym poucza nas bowiem, że grzesznik winien wyznać swoją nędzę przed Bogiem, mówiąc: «Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem ciebie; już  nie jestem  godzien  nazywać  się  twoim synem» (Łk 15, 18–19), i dostrzec w tym działanie Boże: «był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się» (Łk 15, 32).

Ojciec Święty Jan Paweł II, wiedziony pasterską  troską o dusze i poruszony rozważaniem dobroci Ojca Miłosierdzia, pragnąc wpoić głęboko w umysły wiernych te nakazy i pouczenia wiary chrześcijańskiej, postanowił, aby II Niedziela Wielkanocna była poświęcona rozpamiętywaniu ze szczególną pobożnością tych darów łaski, i nadał jej miano Niedzieli Miłosierdzia Bożego (Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, dekret Misericors et miserator, 5 maja 2000 r.).

Ewangelia z II Niedzieli Wielkanocnej opowiada o przedziwnych dziełach, jakich dokonał Chrystus Pan w samym dniu zmartwychwstania, gdy po raz pierwszy ukazał się publicznie: «Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: ‘Pokój wam!’ A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: ‘Pokój wam! Jak Ojciec Mnie  posłał, tak i  Ja  was  posyłam’. Po  tych słowach tchnął na nich i powiedział im: ‘Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane’» (J 20, 19–23).

Ażeby wierni przeżywali to święto z głęboką pobożnością, Ojciec Święty rozporządził, że we wspomnianą niedzielę będzie można dostąpić odpustu zupełnego, zgodnie ze wskazaniami podanymi poniżej. Dzięki temu wierni będą mogli obficiej korzystać z daru pocieszenia Ducha Świętego, a przez to żywić coraz większą miłość do Boga i bliźniego; kiedy zaś uzyskają oni Boże przebaczenie, sami będą z kolei gotowi przebaczyć ochoczo braciom.

Dzięki temu wierni w sposób doskonalszy zachowywać będą ducha Ewangelii, urzeczywistniając w sobie odnowę wskazaną i wprowadzoną przez Sobór Watykański II: «Chrześcijanie, pamiętając o słowach Pana: ‘Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali’ (J 13, 35), niczego nie powinni pragnąć goręcej, niż żeby coraz wielkoduszniej i skuteczniej służyć ludziom w dzisiejszym świecie. (…) Ojciec zaś chce, abyśmy we wszystkich ludziach rozpoznali Chrystusa jako brata i skutecznie miłowali, tak słowem, jak i czynem» (Gaudium et spes, 93).

Dlatego Ojciec Święty, powodowany gorącym pragnieniem rozbudzenia w chrześcijańskim ludzie jak najżywszej czci Bożego Miłosierdzia – ze względu na przebogate duchowe owoce, jakie może ona wydać – podczas audiencji udzielonej w dniu 13 czerwca 2002 r. niżej podpisanym, przełożonym Penitencjarii Apostolskiej, zechciał przyznać odpusty na następujących zasadach:

Udziela się odpustu zupełnego  na zwykłych  warunkach (spowiedź sakramentalna, komunia eucharystyczna, modlitwa w intencjach papieskich) wiernemu, który w II Niedzielę Wielkanocną, czyli Miłosierdzia Bożego, w jakimkolwiek kościele lub kaplicy, z sercem całkowicie wolnym od wszelkiego przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, choćby powszedniego, weźmie udział w pobożnych praktykach spełnianych ku czci Bożego Miłosierdzia albo przynajmniej odmówi przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii, wystawionym publicznie lub ukrytym w tabernakulum, modlitwę «Ojcze nasz» i Credo, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. «Jezu Miłosierny, ufam Tobie»).

Udziela się odpustu cząstkowego wiernemu, który – przynajmniej z sercem skruszonym – skieruje do Pana Jezusa Miłosiernego jedno z prawnie zatwierdzonych pobożnych wezwań.

Ponadto marynarze, którzy wykonują swoje obowiązki na niezmierzonych obszarach mórz; niezliczeni bracia, których tragedie wojenne, wydarzenia polityczne, uciążliwe warunki naturalne i inne podobne przyczyny zmusiły do opuszczenia rodzinnej ziemi; chorzy i ich opiekunowie oraz ci wszyscy, którzy z uzasadnionej przyczyny nie mogą opuścić domów lub wykonują pilnie potrzebne zadania dla dobra społeczności, mogą uzyskać odpust zupełny w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, jeśli wyrzekając się całkowicie jakiegokolwiek grzechu, jak to zostało powiedziane powyżej, i z zamiarem spełnienia – gdy tylko będzie to możliwe – trzech zwykłych warunków, odmówią przed świętym wizerunkiem naszego Pana Jezusa Miłosiernego modlitwę «Ojcze nasz» i Credo, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. «Jezu Miłosierny, ufam Tobie»).

Gdyby nawet to nie było możliwe, tego samego dnia będą mogli uzyskać odpust zupełny ci, którzy duchowo zjednoczą się z wiernymi, spełniającymi w zwyczajny sposób przepisane praktyki w celu otrzymania odpustu, i ofiarują Miłosiernemu Bogu modlitwę, a wraz z nią cierpienia spowodowane chorobą i trudy swojego życia, podejmując zarazem postanowienie, że spełnią oni trzy przepisane warunki uzyskania odpustu zupełnego, gdy tylko będzie to możliwe.

Kapłani pełniący posługę duszpasterską, zwłaszcza proboszczowie, winni informować w najwłaściwszy sposób wiernych o tym zbawiennym rozporządzeniu Kościoła, gorliwie i ofiarnie słuchać ich spowiedzi, zaś w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, po odprawieniu Mszy św. lub Nieszporów, albo podczas nabożeństwa ku czci Miłosierdzia Bożego, przewodniczyć – z godnością należną temu obrzędowi – odmawianiu zaleconych wyżej modlitw; pomni wreszcie, że «błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią» (Mt 5, 7), niech głosząc katechezę zachęcają łagodnie wiernych, aby jak najczęściej spełniali uczynki miłości bliźniego lub miłosierdzia, idąc za przykładem i przykazaniem Jezusa Chrystusa, zgodnie ze wskazaniami zawartymi w drugiej koncesji ogólnej Enchiridion Indulgentiarum.

Niniejszy dekret ma moc wieczystą. Bez względu na jakiekolwiek przeciwne rozporządzenia.

Rzym, w siedzibie Penitencjarii Apostolskiej, 29 czerwca 2002 r., w uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła.

Abp Luigi de Magistris
(tyt. Nova)
Propenitencjarz Większy
Gianfranco Girotti OFMConv
Regens

 

Dekret
o związaniu odpustów z Koronką do Miłosierdzia Bożego
12 stycznia 2002

Penitencjaria Apostolska na mocy uprawnień specjalnie udzielonych jej przez Papieża chętnie przyjmuje przedstawioną prośbę i postanawia, co następuje:

Odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (mianowicie sakramentalna spowiedź, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego) udziela się w granicach Polski wiernemu, który z duszą całkowicie wolną od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu pobożnie odmówi Koronkę do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu Eucharystii, publicznie wystawionego lub też przechowywanego w tabernakulum.

Jeżeli zaś ci  wierni z powodu choroby (lub innej słusznej racji) nie będą mogli wyjść z domu, ale odmówią Koronkę do Miłosierdzia Bożego z ufnością i z pragnieniem miłosierdzia dla siebie oraz gotowością okazania go innym, to pod zwykłymi warunkami również zyskują odpust zupełny, z zachowaniem przepisów co do „mających przeszkodę”, zawartych w normach 24 i 25 „Wykazu odpustów” („Enchiridii Indulgentiarum”).

W  innych  zaś  okolicznościach  odpust  będzie  cząstkowy.  Niniejsze zezwolenie zachowa wieczystą ważność, bez względu na jakiekolwiek przeciwne zarządzenia.

Alojzy de Magostris
Arcybiskup tyt. Novenris
Pro-Penitencjarz Większy

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Komunikat Biskupa Kieleckiego w związku ze śmiercią Papieża Franciszka

 Drodzy Diecezjanie!

             Śmierć Ojca Świętego Franciszka przypomina, że skoro w nadziei zostaliśmy zbawieni, to nasza przyszłość nie zamyka się w doczesności, ale sięga domu Ojca, gdzie jest mieszkań wiele (J14,2). Modląc się za zmarłego Ojca Świętego dziękujemy Bogu za dar Jego osoby, posługi apostolskiej oraz radosnego niesienia Dobrej Nowiny w myśl słów będących tytułem jednej z Jego adhortacji – „Cieszcie się i radujcie”.

             W tych dniach żałoby i smutku, które przeżywamy w Oktawie Wielkanocy, proszę o podjęcie modlitwy za zmarłego Biskupa Rzymu, zaś księży proboszczów o sprawowanie Mszy św. w parafii w Jego intencji w piątek, 25 kwietnia. W Bazylice Katedralnej w Kielcach będę przewodniczył Mszy św. w intencji Papieża o godz. 18.00. Natomiast w sobotę, 26 kwietnia o godz.10.00, gdy w Watykanie rozpoczną się uroczystości pogrzebowe, niech w całej diecezji rozlegną się dzwony. 

             Niech czas żałoby i ufnej modlitwy będzie dla nas sposobnością do ożywienia wiary w ciała zmartwychwstanie i życie wieczne.

                

† Jan Piotrowski

BISKUP KIELECKI

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

6 kwietnia 2025 r. - 5 Niedziela Wielkiego Postu (rok C)

    Kiedy to usłyszeli, jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta stojąca na środku.

    Wówczas Jezus, podniósłszy się, rzekł do niej: «Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił?» A ona odrzekła: «Nikt, Panie!» Rzekł do niej Jezus: «I Ja ciebie nie potępiam. Idź i odtąd już nie grzesz».

J 8, 1-11

 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

*********************************************

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

 

 

 

 

Niedziela, 30 marca 2025 r.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Modlitwa Duchowej Adopcji

Każdego dnia osoby, które przystąpiły do duchowej adopcji dzieci poczętych odmawiają jedną dziesiątkę różańca oraz poniższą modlitwę: 

 

Panie Jezu za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością

oraz za wstawiennictwem świętego Józefa, “Człowieka Zawierzenia”, który opiekował się Tobą,

proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady i które duchowo adoptowałem.

Proszę, daj rodzicom tego dziecka miłość i odwagę, aby zachowali je przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś.

Amen.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++

Niedziela, 9 marca 2025 r.

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

8 Marca - Dzień Kobiet

Matko łaski pełna, cała Twoja kobieca istota wyraża delikatność i czułość Twojego Serca. Maryjo, każdy Twój gest, słowo, spojrzenie jest przepełnione miłością. Matko Pięknej Miłości ukaż dziewczętom i kobietom całego świata wartość i sens miłości czystej, bezinteresownej, oddanej aż po dar z siebie. Otwórz ich serca na miłość, która wyzwala z tego, co zamyka na życie. Matko z wielką troską pochylona nad Dzieciątkiem w Betlejem i nad każdym człowiekiem i jego historią życia. Naucz dziewczęta i kobiety szacunku, poszanowania praw i godności własnej oraz osób postawionych na ich drogach życia. Maryjo, niech Twoje wrażliwe, pełne dobroci Serce będzie dla nich wzorem budowania serdecznych i szczerych relacji z drugim człowiekiem i uwrażliwi na sprawy innych ludzi. Matko z nami idąca, spraw by ich serca i umysły były świadome wielkiej prawdy, że są umiłowanymi dziećmi Boga a ich ciała są żywą Świątynią Ducha Świętego, który uzdalnia do wszelkiego dobra i czyni prawdziwie wolnymi. Matko Dobrej Rady naucz dziewczęta i kobiety patrzeć i rozumieć w wierze sens zdarzeń ich życia oraz dobrze odczytać i wypełnić swoje powołanie do służby w Kościele, w rodzinie i w świecie. Bądź Przewodniczką i Wspomożycielką na ścieżkach ich ziemskiego pielgrzymowania. W Twoje Dłonie składamy nasze prośby, a Ty Matko Wszystkich Żyjących, zanieś je przed tron Twego Syna Chrystusa. Amen.

++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++++++++++

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

W ŚRODĘ POPIELCOWĄ LUDZIE WIERZĄCY ZACHOWUJĄ POST ŚCISŁY

tzn. tylko 3 POSIŁKI w tym 1 do syta

+++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++++

********************************************************************

16 marca 2025 r.:

                  Łk 9, 28b-36

    Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dopełnić w Jeruzalem. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów, stojących przy Nim.

    Gdy oni się z Nim rozstawali, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, pojawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok.

   A z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!» W chwili gdy odezwał się ten głos, okazało się, że Jezus jest sam.

   A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie opowiedzieli o tym, co zobaczyli.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

*********************************************************