BIERZMOWANIE

KRÓTKI KATECHIZM I PODSTAWOWE PRAWDY NASZEJ WIARY ORAZ WIEDZY RELIGIJNEJ

Siedem darów Ducha Świętego

1. Dar Mądrości
2. Dar Rozumu
3. Dar Rady
4. Dar Męstwa
5. Dar Umiejętności
6. Dar Pobożności
7. Dar Bojaźni Bożej

Modlitwy

Modlitwa Pańska
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja, jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj; i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom; I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode Złego. Amen.

Pozdrowienie Anielskie
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen

Modlitwa do Anioła Stróża
Aniele Boży, Stróżu mój, Ty zawsze przy mnie stój. Rano, wieczór, we dnie, w nocy. Bądź mi zawsze ku pomocy. Broń mnie od wszelkiego złego, i doprowadź do żywota wiecznego. Amen

Dziesięć przykazań Bożych
Jam jest Pan, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.
1. Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną.
2. Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno.
3. Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.
4. Czcij ojca swego i matkę swoją.
5. Nie zabijaj.
6. Nie cudzołóż.
7. Nie kradnij.
8. Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.
9. Nie pożądaj żony bliźniego twego.
10. Ani żadnej rzeczy, która jego jest.

Dwa przykazania miłości
1. Będziesz miłował Pana Boga swego z całego serca swego, z całej duszy swojej i ze wszystkich sił swoich.
2. A bliźniego swego jak siebie samego.

Skład Apostolski
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny. Umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion. Zstąpił do piekieł. Trzeciego dnia zmartwychwstał. Wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego. Stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.

Pięć przykazań kościelnych
1. W niedzielę i święta nakazane uczestniczyć we mszy świętej i powstrzymać się od prac niekoniecznych.
2. Przynajmniej raz w roku przystąpić do sakramentu pokuty.
3. Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym przyjąć Komunię Św.
4. Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w okresach pokuty powstrzymywać się od udziału w zabawach.
5. Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła.

Główne prawdy wiary
1. Jest jeden Bóg.
2. Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze.
3. Są trzy Osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty.
4. Syn Boży stał się człowiekiem i umarł na krzyżu dla naszego zbawienia.
5. Dusza ludzka jest nieśmiertelna.
6. Łaska Boża jest do zbawienia koniecznie potrzebna.

Siedem sakramentów świętych
1. Chrzest.
2. Bierzmowanie.
3. Eucharystia.
4. Pokuta.
5. Namaszczenie chorych.
6. Kapłaństwo.
7. Małżeństwo.

Siedem grzechów głównych
1. Pycha.
2. Chciwość.
3. Nieczystość.
4. Zazdrość.
5. Nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu.
6. Gniew.
7. Lenistwo.

Pięć warunków sakramentu pokuty
Rachunek sumienia.
Żal za grzechy.
Mocne postanowienie poprawy.
Spowiedź.
Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu.

Akt wiary
Wierzę w Ciebie, Boże żywy,
W Trójcy jedyny, prawdziwy.
Wierzę, coś objawił, Boże,
Twe słowo mylić nie może.

Akt nadziei
Ufam Tobie, boś Ty wierny,
Wszechmogący i miłosierny.
Dasz mi grzechów odpuszczenie,
Łaskę i wieczne zbawienie.

Akt miłości
Boże, choć Cię nie pojmuję,
Jednak nad wszystko miłuję,
Nad wszystko, co jest stworzone,
Boś Ty Dobro nieskończone.

Akt żalu
Ach, żałuję za me złości
Jedynie dla Twej miłości.
Bądź miłościw mnie grzesznemu,
Dla Ciebie odpuszczam bliźniemu.

Krótko o Piśmie św.

            Pismo święte jest to zbiór ksiąg napisanych pod natchnieniem Ducha Świętego, który zawiera Słowo Boże skierowane do ludzi. Pierwszorzędnym autorem Pisma św. jest Duch Święty, a drugorzędnym - ludzie przez Ducha Świętego natchnieni. Pismo św. dzieli się na Stary Testament oraz Nowy Testament.  Przewodnią myślą Pisma św. jest Boży plan zbawienia ludzkości. Najważniejsze. są cztery Ewangelie święte, które opisują naukę i życie Pana Jezusa. Ewangelię nazywamy "Dobrą Nowiną", ponieważ obwieszcza człowiekowi wyzwolenie z grzechu, łaskę i zbawienie, godność dziecka Bożego, sens życia. Ewangelie napisali: św. Łukasz, św. Marek, św. Mateusz i św. Jan.

Krótko o Kościele

            Kościół katolicki jest to: a) wspólnota  chrześcijan, którzy pod przewodnictwem Papieża dążą do bliskiego życia z Bogiem, czerpią Jego łaskę i pomoc oraz dążą do zbawienia przez wyznawanie tej samej wiary i przyjmowanie tych samych sakramentów św., b) lud Boży wybrany przez Boga, mający specjalne zadanie do spełnienia (uczyć o Bogu i być znakiem Boga), c) Ciało Mistyczne Jezusa Chrystusa, czyli żywy organizm, którego głową jest Chrystus, członkami - ludzie ochrzczeni połączeni z nim życiem Bożym (łaska uświęcająca), wzajemnie odpowiedzialni za siebie, d) owczarnia Pana Jezusa i Rodzina Boża. Kościół dzieli się na diecezje a te dzielą się na parafie. Ja należę do Kościoła Polskiego, Diecezji Kieleckiej, parafii Macierzyństwa NMP w Łosieniu. Papieżem obecnie jest Ojciec Święty Franciszek. Biskupem Diecezji-  Bp Jan Piotrowski. Pomagają mu Bp Marian Florczyk i Bp Andrzej Kaleta.

Krótko o Eucharystii

                 Eucharystia jest pamiątką (uobecnieniem) Paschy Chrystusa, tzn. Dzieła zbawienie dokonanego przez życie, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Dzieło to uobecnia się w czynności liturgicznej Celebracja eucharystyczna zawiera: głoszenie Słowa Bożego, dziękczynienie Ojcu za wszelkie dobra, szczególnie za dar Jego Syna, konsekrację chleba i wina, uczestnictwo w uczcie liturgicznej przez przyjmowanie Ciała i Krwi Chrystusa. Wszystkie te elementy stanowią jedną całość  Eucharystii.  Jezus ustanowił Eucharystię podczas Ostatniej Wieczerzy, wymawiają nad chlebem słowa :”to jest Ciało moje...” i nad winem: “to jest kielich Krwi mojej...” Podczas konsekracji dokonuje się przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa. Pod konsekrowanymi postaciami chleba i wina jest obecny żywy i chwalebny Chrystus prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie, Jego Ciało i Jego Krew, z Duszą i Bóstwem .  Ten, kto chce przyjąć Komunię św. winien znajdować się w stanie łaski uświęcającej. Kto świadom jest popełnienia grzechu ciężkiego, zanim przystąpi do Komunii św., powinien przyjąć rozgrzeszenie w sakramencie pokuty.  Komunia św. pogłębia jedność z Chrystusem, odpuszcza grzechy powszednie i zachowuje od ciężkich oraz umacnia więź z Kościołem, Ciałem mistycznym Chrystusa.

Krótko o Spowiedzi

 Owocem sakramentu pojednania jest przebaczenie grzechów. Jezus ustanowił sakrament pokuty w wieczór niedzieli zmartwychwstania w słowach:” Weźmijcie Ducha Świętego ! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane“ (J 20, 22-23). Sakrament pokuty składa się z trzech aktów osoby spowiadającej się (penitenta) i rozgrzeszenia udzielonego przez kapłana. Aktami penitenta są: żal za grzechy, wyznanie grzechów wobec kapłana oraz postanowienie poprawy i wypełnienia zadośćuczynienia .  Duchowymi skutkami sakramentu pokuty są: pojednanie z Bogiem; pojednanie z Kościołem; darowanie kary wiecznej, będącej wynikiem grzechu ciężkiego; darowanie, przynajmniej częściowe, kary doczesnej za grzechy; pokój sumienia, pociecha duchowa; wzrost sił duchowych do chrześcijańskiej walki ze złem

Podstawowe informacje o sakramencie bierzmowania:

Tekst z Dziejów Apostolskich o zesłaniu Ducha Św. na Apostołów: pierwsze Bierzmowanie

            „Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? – mówili pełni zdumienia i podziwu. Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże. Zdumiewali się wszyscy i nie wiedzieli, co myśleć: Co ma znaczyć? – mówili jeden do drugiego. Upili się młodym winem – drwili inni. Wtedy stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił do nich donośnym głosem: Mężowie Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważnie mych słów. Ci ludzie nie są pijani, jak przypuszczacie, bo jest dopiero trzecia godzina dnia, ale spełnia się przepowiednia proroka Joela: W ostatnich dniach – mówi Bóg – wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało (…)”.

Krótko o Bierzmowaniu

            Bierzmowanie udoskonala łaskę chrztu; jest sakramentem, który daje Ducha Świętego, aby w nas pogłębić łaskę dziecięctwa Bożego, zjednoczyć nas ściślej z Chrystusem, uczynić silniejszą naszą wieź z Kościołem, włączyć nas pełniej w jego misję i pomóc w dawaniu świadectwa wierze chrześcijańskiej przez słowo, które towarzyszy dziełom . Szafarzem zwyczajnym bierzmowania jest biskup. Może on z poważnych przyczyn pozwolić na udzielanie tego sakramentu kapłanom . Kandydat do bierzmowania winien wyznawać wiarę, być w stanie łaski, mieć intencję przyjęcia tego sakramentu i być gotowym do podjęcia roli ucznia i świadka Chrystusa we wspólnocie Kościoła i w sprawach doczesnych (1319). Istotnym obrzędem bierzmowania jest namaszczenia Krzyżmem św. na czole, którego dokonuje się, wkładając rękę na głowę wraz ze sławami: “Przyjmij znamię daru Ducha Świętego”

1. Sakrament jest to: „Jest to znak widzialny znak niewidzialnej łaski”.
   2. Bierzmowanie jest to:„jest to sakrament, w którym Duch Święty umacnia chrześcijanina, aby wiarę swą mężnie wyznawał, bronił jaj i według nie żył”.
   3. Inne nazwy bierzmowania:
   – sakrament dojrzałości chrześcijańskiej,
   – sakrament Ducha Świętego.
   4. Słowo bierzmowanie oznacza: pochodzi od staropolskiego słowa „bierzmo”. Była to belka umacniająca strop. Celem bowiem bierzmowania jest umocnienie w wierze.
   5. Krzyżmo św. – jest to mieszanina oliwy i balsamu, poświęcona w Wielki Czwartek przez ks. Biskupa w katedrze (oliwa daje sprężystość, a balsam goi i konserwuje).
   6. Duch Święty – jest to Trzecia Osoba Boska, która pochodzi od Ojca i Syna.
   7. Duch Święty zstąpił na Apostołów – w postaci ognistych języków w dzień Zielonych Świąt (dzień Pięćdziesiątnicy – 50 dni po Zmartwychwstaniu Pana Jezusa).
   8. Sakrament bierzmowanie daje człowiekowi – uzdalnia nas do mężnego wyznawania naszej wiary, by nigdy nie wstydzić się krzyża, stajemy się świadkiem Jezusa i wyciska na duszy niezniszczalny znak.
   9. Namaszczenie – Oliwa jest znakiem obfitości oraz radości.
   10. Szafarz bierzmowania – ks. Biskup.
   11. Kto przyjmuje sakrament bierzmowania? – Jedynie człowiek ochrzczony może przystąpić do bierzmowania.
   12. Świadek bierzmowania – w czasie obrzędu bierzmowania świadek kładzie swoją prawą dłoń na ramieniu bierzmowanego. Jest to znak gotowości wspierania bierzmowanego na drodze życia, która jest także drogą wiary.
   13. Ryt sakramentu bierzmowania – Sakramentu bierzmowania udziela się poprzez namaszczenie czoła olejem Krzyżma, nałożenie rąk oraz słowa: … [imię] przyjmij znamię Daru Ducha Świętego. Amen. Pokój z tobą. I z duchem twoim.
   14. Imię – w rozumieniu Pisma św. imię nie jest czymś dowolnym, lecz kluczem do ludzkiego serca. Bóg zna ludzi według ich imion, a także wzywa ludzi po imieniu. Człowiek przyjmuje nowe imię – przyjmuje nowego patrona, który będzie strzegł człowieka, modli się za niego, czuwał z nieba. Dlatego nie może być to imię dziwne, niechrześcijańskie.