Niedziela, 26 stycznia 2025 r.

           Czytanie z Księgi Nehemiasza

Kapłan Ezdrasz przyniósł Prawo przed zgromadzenie, w którym uczestniczyli przede wszystkim mężczyźni, lecz także kobiety oraz wszyscy inni, którzy byli zdolni słuchać. I czytał z tej księgi, zwrócony do placu znajdującego się przed Bramą Wodną, od rana aż do południa przed mężczyznami, kobietami i tymi, którzy mogli rozumieć; a uszy całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa.

Pisarz Ezdrasz stanął na drewnianym podwyższeniu, które zrobiono w tym celu. Ezdrasz otworzył księgę na oczach całego ludu – znajdował się bowiem wyżej niż cały lud; a gdy ją otworzył, cały lud powstał. I Ezdrasz błogosławił Pana, wielkiego Boga, a cały lud, podniósłszy ręce, odpowiedział: «Amen! Amen!» Potem oddali pokłon i padli przed Panem na kolana, twarzą ku ziemi.

Czytano więc z tej księgi, księgi Prawa Bożego, dobitnie, z dodaniem objaśnienia, tak że lud rozumiał czytanie. Wtedy Nehemiasz, to jest namiestnik, oraz kapłan-pisarz Ezdrasz, jak i lewici, którzy pouczali lud, rzekli do całego ludu: «Ten dzień jest poświęcony Panu, Bogu waszemu. Nie bądźcie smutni i nie płaczcie!» Cały lud bowiem płakał, gdy usłyszał te słowa Prawa. I rzekł im Nehemiasz: «Idźcie, spożywajcie potrawy świąteczne i pijcie słodkie napoje, poślijcie też porcje temu, który nic gotowego nie ma: albowiem poświęcony jest ten dzień Bogu naszemu. A nie bądźcie przygnębieni, gdyż radość w Panu jest waszą ostoją».

         Oto słowo Boże.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

*****************************************************************

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

24 grudnia 2024 r. papież Franciszek zainauguruje w Watykanie Rok Jubileuszowy nazywany inaczej Rokiem Świętym. Na stronach Starego Testamentu znajdziemy wzmianki, z których jasno wynika, że już naród żydowski obchodził Rok Święty jako rok występujący po siedmiu pełnych latach szabatowych (i tak na przykład 50. rok był obchodzony właśnie jako Rok Święty). Każdorazowo, ten wielki jubileusz był ogłaszany przez dźwięk rogu i to właśnie od nazwy tego rogu wywodzi się popularne dziś określenie „jubileusz”. 

Tradycja Roku Świętego w Kościele chrześcijańskim pojawiła się w roku 1300, kiedy to jako pierwszy papież Bonifacy VIII podjął decyzję o jego ogłoszeniu. Początkowo taki Święty Jubileusz miał być obchodzony co 100 lat, ale w związku z petycją Rzymian, papież Klemens VI w roku 1342 okres ten skrócił do 50 lat. Decyzją papieża Pawła II okres pomiędzy jubileuszami został z kolei skrócony do lat 25 i ten stan rzeczy funkcjonuje do dziś. W literaturze przedmiotu możemy też spotkać się z określeniem „Zwyczajny Rok Jubileuszowy”. Określenie zwyczajny wynika z regularności: co 25 lat. Na przestrzeni wieków, Papieże ogłaszali dodatkowo tzw.  „Nadzwyczajny Rok Jubileuszowy” związany z konkretną i nadzwyczajną z punktu widzenia historii Kościoła rocznicą. Taki Nadzwyczajny Rok Jubileuszowy obchodziliśmy np. w 2015 decyzją obecnie urzędującego papieża Franciszka. Wiadomo już także, że rok 2033 będzie takim Nadzwyczajnym Rokiem z uwagi na upływ 2000 lat od męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. 

Zakończy się on 6 stycznia 2026 r.

Rok Jubileuszowy to czas szczególnej łaski dla wiernych, to także szansa uzyskania odpustu zupełnego związanego z nawiedzeniem kościołów jubileuszowych. Decyzją Biskupa Kieleckiego Jana Piotrowskiego na czas trwania Roku Świętego 2025 ustanowionych zostało szesnaście kościołów jubileuszowych.  

Pamiętajmy, że podstawową łaską, związaną z ustanowieniem Roku Jubileuszowego jest odpust zupełny. Można go uzyskać pod określonymi warunkami. Są to: stan łaski uświęcającej i brak jakiegokolwiek przywiązania do grzechu, Komunia Święta i modlitwa w intencjach Ojca Świętego. Do tych podstawowych warunków dochodzi jeszcze tzw. dzieło jubileuszowe. Pod tym określeniem rozumieć należy każdą z trzech wymienionych niżej aktywności (oczywiście dla uzyskania odpustu wystarczy jedno z tych dzieł). Pierwsza to pielgrzymka do miejsca jubileuszowego, czyli kościoła jubileuszowego. Drugie dzieło to samo tylko nawiedzenie wskazanego kościoła, powiązane z modlitwą i czasem poświęconym na adorację. Trzecie to dzieła miłosierdzia i pokuty, czyli udział w misjach, rekolekcjach, spotkaniach formacyjnych, odwiedzenie i poświęcenie czasu braciom znajdującym się w potrzebie, w trudnej sytuacji (chorym, więźniom, samotnym, osobom starszym i niepełnosprawnym) oraz każde działanie wyrażające ducha pokuty (np. post czy wstrzemięźliwość). Jak podkreśla Papież Franciszek, że przy okazji postu ważne jest przekazanie wsparcia materialnego ubogim. 

Reasumując, aby uzyskać odpust jubileuszowy należy spełnić podstawowe warunki i jedno z dzieł jubileuszowych (pielgrzymka/nawiedzenie/dzieło miłosierdzia lub pokuty). 

Nowością, a zarazem niezwykłą łaską, związaną z Rokiem Jubileuszowym 2025 jest możliwość uzyskania odpustu zupełnego dwukrotnie w jednym dniu. Ten drugi odpust musi być jednak ofiarowany za dusze zmarłych po powtórnym przyjęciu Komunii Świętej w danym dniu. Jest to też związane z koniecznością uczestniczenia przez daną osobę w całej Mszy Świętej, gdyż tylko wówczas może ona przyjąć po raz drugi Ciało Chrystusa. To dublowanie łaski odpustowej, jak można by określić przywilej dwukrotnego przyjmowania Chrystusa do serca w danym dniu i związana z tym pomoc naszym kochanym zmarłym zasługuje na specjalne podkreślenie i wymaga ze strony kapłanów szczególnej uwagi. To ich rolą jest zachęcanie wiernych świeckich do korzystania z tych niezwykłych okazji, aby czas Roku Świętego nie został bezpowrotnie zmarnowany. 

Jak podkreślał już wielokrotnie Papież Franciszek wiara to pielgrzymowanie. Każdy, kto wierzy w rzeczywistości pielgrzymuje. Nasze życie jest pielgrzymką i w tej pielgrzymce ma nam towarzyszyć nadzieja, która zawieść nie może, bo ma swe źródło w miłości Boga, w Jego nieograniczonym miłosierdziu. W tym kontekście nie dziwi fakt, że za hasło całego Roku Jubileuszowego przyjęto słowa: „Pielgrzymi nadziei”. 

Jako chrześcijanie jesteśmy pielgrzymami, kierujemy się nadzieją, ale jesteśmy równocześnie powołani do tego, żeby tę nadzieję przekazywać innym. W tym duchu przeżywać mamy cały ten Rok Jubileuszowy. A skoro w centrum naszej uwagi ma być pielgrzymka to zachęcamy do jak najliczniejszego pielgrzymowania. Postarajmy się w parafiach o odrodzenie pieszej formy pielgrzymowania. Doskonałą ku temu okazją będzie organizacją przez konkretną parafię pielgrzymki do wskazanego kościoła jubileuszowego. Coraz większą popularnością cieszą się dziś tzw. pielgrzymki hybrydowe. Parafia może zorganizować pielgrzymkę, w której jedni wierni pielgrzymują pieszo, inni przyjeżdżają rowerami albo samochodami i wszyscy razem spotykają się w kościele jubileuszowym na wspólnotowej Eucharystii. Zachęcamy, by pielgrzymka odbyła się do kościoła jubileuszowego i była połączona z uczestnictwem w nabożeństwie pokutnym, z możliwością indywidualnej spowiedzi i wspólną Eucharystią. Niezmiennie zachęcamy także do organizowania wydarzeń kulturalnych, takich jak koncerty, festyny, wykłady, podkreślające wyjątkowość tego świętego czasu. Ważnym jest, aby tym Rokiem Jubileuszowym faktycznie i dogłębnie żyć, jako współcześni „pielgrzymi nadziei”.

Kościoły Jubileuszowe Diecezji Kieleckiej:

1. Bazylika Katedralna w Kielcach
     2. Bazylika Narodzenia NMP w Wiślicy
     3. Bazylika Grobu Bożego w Miechowie
     4. Bazylika św. Marcina w Pacanowie
     5. Sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej w Daleszycach
     6. Sanktuarium bł. Wincentego Kadłubka w Jędrzejowie 
     7. Sanktuarium św. Józefa Opiekuna Rodziny w Kielcach
     8. Sanktuarium Matki Bożej Pocieszycielki Lelowskiej w Lelowie
     9. Sanktuarium św. Kingi w Nowym Korczynie
   10. Sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia w Piekoszowie
   11. Sanktuarium Matki Bożej Mirowskiej w Pińczowie
   12. Sanktuarium Matki Bożej Loretańskiej w Piotrkowicach
   13. Sanktuarium Matki Bożej Smardzowickiej w Smardzowicach
   14. Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Bolesnej w Uniejowie
   15. Sanktuarium Matki Bożej Włoszczowskiej Opiekunki Rodzin we Włoszczowie
   16. Sanktuarium Matki Bożej Nawiedzenia w Zielenicach

Obchody Roku Świętego 2025 w diecezji kieleckiej rozpoczną się 29 grudnia 2024 r. i  potrwają do 28 grudnia 2025 roku.

 +++++++++++++++++++++++++++++++++++

Mesyjasz przyszedł na świat prawdziwy,
I Prorok zacny z wielkimi dziwy,
Który przez swoje znaki
Dał wodzie winne smaki
W Kanie Galilejskiej.

Wesele bardzo zacne sprawiono,
Pana Jezusa na nie proszono
I zwolenników Jego,
By strzegli Pana swego
W Kanie Galilejskiej.

Z wielkim dostatkiem potrawy noszą,
Pana Jezusa, aby jadł, proszą;
Wszystkiego dosyć mają,
Tylko wina czekają
W Kanie Galilejskiej.

Matka zaś Jego, gdy to ujrzała,
Oblubieńcowi dogodzić chciała;
Prosiła swego Syna,
by sprawił z wody wina
W Kanie Galilejskiej.

Pan Jezus, chcąc tym uszlachcić gody,
Kazał nanosić dostatkiem wody;
Hej, gody, gody, gody,
Wnet będzie wino z wody
W Kanie Galilejskiej.

Wnet prawdziwego Boga poznali,
Gdy zamiast wody, wino czerpali;
Hej, wino, wino, wino,
Lepsze, niż pierwej było
W Kanie Galilejskiej.

Przez narodzenie Twojego Syna,
Każ nam nalewać, Panienko, wina;
Hej, wina, wina, wina
U tak dobrego Pana
W Królestwie niebieskim.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Niedziela, 12 stycznia 2025 r. - Święto Chrztu Pana Jezusa:

W pierwszą niedzielę po uroczystości Objawienia Pańskiego (12 stycznia 2025 r.) Kościół wspomina chrzest Chrystusa w Jordanie. Na święto Chrztu Pańskiego „Obrzędy błogosławieństw” przewidują specjalny obrzęd błogosławieństwa wody i pokropienia wiernych.

W czasie chrztu Jezus objawił się Izraelitom jako Mesjasz namaszczony Duchem Świętym, a następnie rozpoczął działalność publiczną. 

Wydarzenie chrztu Jezusa uwydatnia również objawienie się Trójcy Świętej: Bóg Ojciec przemawia, Syn Boży jest w postaci ludzkiej, a Duch Święty pojawia się nad Nim w postaci gołębicy.

Chrzest Pana Jezusa ma doniosłe znaczenie w życiu Pana Jezusa. Był on jakby dniem konsekracji Jego i namaszczenia Duchem Świętym do najbliższej publicznej misji. Bóg Ojciec dał Jezusowi publiczne świadectwo, że jest Jego Synem umiłowanym.

Święto Chrztu Pańskiego z jednej strony objawia nam Jezusa jako umiłowanego Syna Bożego, posłanego przez Ojca w mocy Ducha Świętego dla zbawienia człowieka, z drugiej zaś strony kieruje uwagę na rzeczywistość naszego chrztu. W tym sakramencie bowiem doświadczamy mocy zbawczej Chrystusa, która wyzwala z niewoli grzechów. Zostajemy także napełnieni Duchem Świętym i w ten sposób każdy z nas staje się umiłowanym dzieckiem Bożym. Kościół obchodzi w ten sposób święto narodzin milionów swoich dzieci, którym dała nowe, Boże życie woda chrztu świętego. Istnieje nakaz liturgiczny, aby w Wielką Noc przystroić chrzcielnicę i pokazać ludowi jako kołyskę jego narodzin dla nieba. Z tej okazji kapłan dokonuje wtedy uroczystego poświęcenia na oczach ludu wody chrzcielnej. Tego dnia powinno się udzielać chrztu wszystkim katechumenom. Temu służy również publiczne odnowienie obietnic chrztu świętego wszystkich wiernych, zebranych w kościele.

Wraz ze świętem Chrztu Chrystusa kończy się liturgicznie okres Bożego Narodzenia. W Polsce jednak jest dawny zwyczaj przedłużania tego czasu do święta Ofiarowania Pańskiego obchodzonego 2 lutego. Dlatego do tego dnia można zachować szopkę w kościele i śpiewać kolędy.

++++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     Drzwi naszych domów lub mieszkań oznaczamy poświęconą kredą cyframi nowego roku oraz inicjałami imion świętych Mędrców: Kacpra, Melchiora i Baltazara (K+M+B 2025) lub w wersji łacińskiej (C+M+B 2025), co możemy również przetłumaczyć jako +Christus mansionem benedicat+ (Niech Chrystus błogosławi [ten] dom). 
+ to nie plus albo dodać, lecz krzyżyk znak błogosławieństwa. 

+++++++++++++++++++++++++++++