+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 ***************************************

++++++++++++++++++++++++++++++++++

ODPUST ŚW. IZYDORA - piątek, 10 maja 2024 r.

**********************************

++++++++++++++++++++++++++++++

 PARAFIA ŁOSIEŃ - 18 MAJA 2024 r. - godz. 12.00

********************************************

WNIBOSTĄPIENIE PAŃSKIE - 12 maja 2024 r.

++++++++++++++++++++++++++++++++++

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego

Zielone Świątki

1. Dlaczego „Pięćdziesiątnica”?

Święto Ducha Świętego obchodzimy pięćdziesiątego dnia po Zmartwychwstaniu Pańskim. W języku liturgicznym święto Zesłania Ducha Świętego nazywa się z tego powodu „Pięćdziesiątnicą”.

Grecy mieli na to własne słowo – Pentecostes, czyli pięćdziesiątka. Łacina przejęła to słowo, używając „Pentecoste”.  Pozostaje to nie bez znaczenia dla współczesnych katolików – cały anglosaski świat obchodzi bowiem święto zwane w tym języku Pentecost, choć po angielsku oczywiście nie oznacza to tego samego, co „pięćdziesiąt”. Włosi obchodzą zaś święto Pentecoste – nie zmienili łacińskiego pierwowzoru. My mamy „Pięćdziesiątnicę”.

2. Skąd wzięła się alternatywna nazwa „Zielone świątki”?

Pięćdziesiątnica przypada w Polsce w okresie najpiękniejszego, najbujniejszego rozkwitu przyrody – święto to obchodzimy bowiem zwykle na przełomie maja i czerwca. Różne regiony Polski dopracowały się nieco odmiennego obyczaju zielonoświątkowego, ale wszystkie łączyło uwypuklenie radości z długo oczekiwanego, „zielonego” okresu w roku. Wieńce w ten dzień zdobiły głowy dziewcząt, ludność wiejska w święto to urządzała też liczne zabawy, oczywiście na zielonym łonie przyrody.

W zależności od regionu Polski „Zielone Świątki” nazywane były dawniej również Sobótkami (południowa Polska) lub Palinockami (Podlasie). Co ciekawe, tradycja Zielonych Świątek przetrwała również w Dolnej Saksonii (Pfingstbaumpflanzen) oraz na zachodniej Ukrainie.

Domy, kościoły i kapliczki przystraja się gałązkami brzózek, a drogi i ścieżki do domu, a w domu na podłogi rozściela się tatarak.

     Sobótka

Wieczorem w sobotę poprzedzającą dzień Zesłania Ducha św. palone są ogniska zwane sobótkami, które tak opisywał ks. F. Marlewski:

"...w wieczór Zielonych Świąt przedstawia się czarujący widok; hen daleko jak oko sięgnie, na wzgórzach i dolinach widać płonące ognie, niby gwiazdy rozsiane po ziemi: - tu bucha płomień z rozpalonego ogniska, tam rozpraszają się sylwetki dziewcząt i młodzieńców, skacząc lub tańcząc wśród gwaru, śpiewu i muzyki".

Zwyczaj ten przypomina fakt, że Duch św. stąpił na Apostołów w postaci języków ognia (Dz 2,3):

"Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden."

3.To jedna z trzech najważniejszych uroczystość w Roku Liturgicznym!

Trzy największe uroczystości roku kościelnego są poświęcone trzem Osobom Trójcy Przenajświętszej: Boże Narodzenie jest świętem Boga Ojca, bo świętem Ojcostwa Bożego – Ojciec Przedwieczny zsyła Syna swego Jednorodzonego na ziemię, by grzeszną ludzkość odkupił. Wielkanoc jest świętem Boga Syna, który po męce i śmierci krzyżowej uwieńczył dzieło Odkupienia chwalebnym Zmartwychwstaniem.

Zielone Świątki wreszcie są świętem Trzeciej Osoby Boskiej, Ducha Świętego, którego Ojciec i Syn zsyłają na świat, aby to, co Ojciec stworzył, a Syn odkupił, zostało utwierdzone i poświęcone przez Niego.

4. Przed wojną Zielone Świątki – podobnie jak Boże Narodzenie i Wielkanoc – były świętami dwudniowymi. Drugi dzień (jako dzień wolny) usunęli komuniści. Po 1989 r. nie było woli, by do dobrych tradycji powrócić.

+++++++++++++++++++++++++++++++

Ołtarze na Procesję Bożego Ciała przygotowują:

        Rok 2024   trasa procesji: od kościoła w stronę szkoły

I – Korczyn Graby i Huta

II – Korczyn Kolonia

III – Korczyn Górki i Kopaniny

IV – Łosień

         Rok 2025  trasa procesji: od kościoła w stronę cmentarza

I – Łosienek I cz. od nr 1 do rzeki

II – Łubno Stara Wieś  

III – Łosienek II cz. od rzeki końca

IV – Podłosienek.

          Rok 2026  trasa procesji: od kościoła w stronę szkoły

I – Małogoskie.

II – Korczyn Ukraina.

III – Korczyn Sochów i Zalesie.

IV – Łubno Folwark.

******************************************************************

***********************************

Niedziela, 7 kwietnia 2024 r.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++

 ***************************************

Ołtarze na Procesję Bożego Ciała przygotowują:

        Rok 2024   trasa procesji: od kościoła w stronę szkoły

I – Korczyn Graby i Huta

II – Korczyn Kolonia

III – Korczyn Górki i Kopaniny

IV – Łosień

         Rok 2025  trasa procesji: od kościoła w stronę cmentarza

I – Łosienek I cz. od nr 1 do rzeki

II – Łubno Stara Wieś  

III – Łosienek II cz. od rzeki końca

IV – Podłosienek.

          Rok 2026  trasa procesji: od kościoła w stronę szkoły

I – Małogoskie.

II – Korczyn Ukraina.

III – Korczyn Sochów i Zalesie.

IV – Łubno Folwark.

******************************************************************

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

  Uroczystość Zesłania Ducha Świętego

Zielone Świątki

1. Dlaczego „Pięćdziesiątnica”?

Święto Ducha Świętego obchodzimy pięćdziesiątego dnia po Zmartwychwstaniu Pańskim. W języku liturgicznym święto Zesłania Ducha Świętego nazywa się z tego powodu „Pięćdziesiątnicą”.

Grecy mieli na to własne słowo – Pentecostes, czyli pięćdziesiątka. Łacina przejęła to słowo, używając „Pentecoste”.  Pozostaje to nie bez znaczenia dla współczesnych katolików – cały anglosaski świat obchodzi bowiem święto zwane w tym języku Pentecost, choć po angielsku oczywiście nie oznacza to tego samego, co „pięćdziesiąt”. Włosi obchodzą zaś święto Pentecoste – nie zmienili łacińskiego pierwowzoru. My mamy „Pięćdziesiątnicę”.

2. Skąd wzięła się alternatywna nazwa „Zielone świątki”?

Pięćdziesiątnica przypada w Polsce w okresie najpiękniejszego, najbujniejszego rozkwitu przyrody – święto to obchodzimy bowiem zwykle na przełomie maja i czerwca. Różne regiony Polski dopracowały się nieco odmiennego obyczaju zielonoświątkowego, ale wszystkie łączyło uwypuklenie radości z długo oczekiwanego, „zielonego” okresu w roku. Wieńce w ten dzień zdobiły głowy dziewcząt, ludność wiejska w święto to urządzała też liczne zabawy, oczywiście na zielonym łonie przyrody.

W zależności od regionu Polski „Zielone Świątki” nazywane były dawniej również Sobótkami (południowa Polska) lub Palinockami (Podlasie). Co ciekawe, tradycja Zielonych Świątek przetrwała również w Dolnej Saksonii (Pfingstbaumpflanzen) oraz na zachodniej Ukrainie.

Domy, kościoły i kapliczki przystraja się gałązkami brzózek, a drogi i ścieżki do domu, a w domu na podłogi rozściela się tatarak.

     Sobótka

Wieczorem w sobotę poprzedzającą dzień Zesłania Ducha św. palone są ogniska zwane sobótkami, które tak opisywał ks. F. Marlewski:

"...w wieczór Zielonych Świąt przedstawia się czarujący widok; hen daleko jak oko sięgnie, na wzgórzach i dolinach widać płonące ognie, niby gwiazdy rozsiane po ziemi: - tu bucha płomień z rozpalonego ogniska, tam rozpraszają się sylwetki dziewcząt i młodzieńców, skacząc lub tańcząc wśród gwaru, śpiewu i muzyki".

Zwyczaj ten przypomina fakt, że Duch św. stąpił na Apostołów w postaci języków ognia (Dz 2,3):

"Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden."

3.To jedna z trzech najważniejszych uroczystość w Roku Liturgicznym!

Trzy największe uroczystości roku kościelnego są poświęcone trzem Osobom Trójcy Przenajświętszej: Boże Narodzenie jest świętem Boga Ojca, bo świętem Ojcostwa Bożego – Ojciec Przedwieczny zsyła Syna swego Jednorodzonego na ziemię, by grzeszną ludzkość odkupił. Wielkanoc jest świętem Boga Syna, który po męce i śmierci krzyżowej uwieńczył dzieło Odkupienia chwalebnym Zmartwychwstaniem.

Zielone Świątki wreszcie są świętem Trzeciej Osoby Boskiej, Ducha Świętego, którego Ojciec i Syn zsyłają na świat, aby to, co Ojciec stworzył, a Syn odkupił, zostało utwierdzone i poświęcone przez Niego.

4. Przed wojną Zielone Świątki – podobnie jak Boże Narodzenie i Wielkanoc – były świętami dwudniowymi. Drugi dzień (jako dzień wolny) usunęli komuniści. Po 1989 r. nie było woli, by do dobrych tradycji powrócić.

 ********************************************

WNIBOSTĄPIENIE PAŃSKIE:

 ************************************************

Niedziela, 26 listopada 2023 r.

Uroczystość liturgiczna Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata została ustanowiona w liturgii Kościoła katolickiego przez papieża Piusa XI encykliką Quas Primas z 11 grudnia 1925 r. na zakończenie Roku Jubileuszowego. Papieska encyklika ustanawiająca tę uroczystość, jako przeciwstawienie się silnym tendencjom ateistycznym i laickim, które w tym czasie były bardzo popularne, wskazywała na Chrystusa jako Króla mającego władzę nad człowiekiem i całym światem.

Papież nakazał wtedy, aby we wszystkich kościołach tego dnia po głównym nabożeństwie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem odmówić litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu.

Uroczystość tę obchodzimy na zakończenie roku liturgicznego, aby podkreślić, że w Jezusie Chrystusie znajduje się początek i chwalebny koniec wszystkiego, co rodzaj ludzki w porządku nadprzyrodzonym i przyrodzonym posiada i czego się spodziewa.

Przed swoją śmiercią Jezus zwraca się tymi słowami do Piłata: „Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd». Piłat zatem powiedział do Niego: «A więc jesteś królem?» Odpowiedział Jezus: «Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu»”. J 18, 36-37

Jezus jest Królem i gorąco pragnie królować w naszych sercach dzieci Bożych. Nie wyobrażajmy sobie jednak tego królowania na sposób ludzki. Chrystus nie dominuje ani nie chce się narzucać, ponieważ nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć. Jego królestwo – to pokój, radość, sprawiedliwość. Chrystus, nasz Król, nie oczekuje od nas pustych słów, lecz czynów, ponieważ nie każdy, który Mi mówi: „Panie, Panie”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie (Mt 7,21).

Modlitwa do Jezusa Chrystusa naszego Króla i Pana
Jezu Chryste, Królu Wszechświata, Panie nasz i Boże, Odkupicielu rodzaju ludzkiego, nasz Zbawicielu! Ty, który mówiłeś, że Królestwo Twoje nie jest z tego świata, który wzywałeś nas do szukania Królestwa Bożego i nauczyłeś nas prosić w modlitwie do Ojca: „przyjdź Królestwo Twoje”, wejrzyj na nas stojących przed Twoim Majestatem. Wywyższamy Cię, oddajemy Ci cześć i uwielbienie. Pokornie poddajemy się Twemu Panowaniu i Twemu Prawu.

Świadomi naszych win i zniewag zadanych Twemu Sercu przepraszamy za wszelkie nasze grzechy i zaniedbane dobro. Wyrażamy naszą skruchę i prosimy o zmiłowanie. Przyrzekamy zabiegać o pomnożenie Twojej Chwały, dziękować za nieskończone Miłosierdzie, które okazujesz z pokolenia na pokolenie, wiernością i posłuszeństwem odpowiadać na Twoją Miłość.

Boski Królu naszych serc, niech Twój Święty Duch, wspiera nas w realizacji tych zobowiązań, chroni od zła i dokonuje naszego uświęcenia. Niech pomaga nam porządkować całe nasze życie i posłannictwo Kościoła.

Króluj nam Chryste! Króluj w naszej Ojczyźnie, króluj w każdym narodzie, na większą chwałę Przenajświętszej Trójcy i dla zbawienia ludzi. Spraw, aby nasze rodziny, wioski, miasta i świat cały objęło Twe Królestwo: królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski, królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju, teraz i na wieki wieków. Amen.

************************************************************************

27 listopada 1830 roku w paryskim klasztorze Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo, skromnej nowicjuszce zakonnej, Katarzynie Laboure, ukazała się Najświętsza Maryja Panna, która poleciła jej wybić i rozpowszechnić objawiony przez Nią Cudowny Medalik. Maryja szybko wyjaśniła swoje intencje: Wszyscy, którzy będą go nosili, dostąpią wielkich  łask, szczególniej jeśli będą go nosili na szyi.

 *********************************************************************************************

MSZA ŚW. ZA OJCZYZNĘ - godz. 9.00

****************************************************

„Kto Ty jesteś? Polak mały!”
Władysław Bełza

Kto ty jesteś?
Polak mały.
Jaki znak twój?
Orzeł biały.
Gdzie ty mieszkasz?
Między swemi.
W jakim kraju?
W polskiej ziemi.
Czym ta ziemia?
Mą ojczyzną.
Czym zdobyta?
Krwią i blizną.
Czy ją kochasz?
Kocham szczerze.
A w co wierzysz?
W Polskę wierzę.
Czym ty dla niej?
Wdzięczne dziecię.
Coś jej winien?
Oddać życie.

*********************************************************************************************

 Stałe, cykliczne spotkania grup duszpasterskich i innych w naszej parafii (także w czasie wakacji):

• W każdą niedzielę od godz. 15.00 do 16.00 - Godzina Miłosierdzia, wystawienie Najśw. Sakramentu i indywidualna adoracja.
• W pierwszą niedzielę miesiąca o godz. 8⁰⁰ comiesięczna Msza św. w intencji Kółek Różańcowych.
• W ostatnią niedzielę miesiąca, o godz. 12⁰⁰ „Msza święta Rycerska”, czyli w intencji Rycerzy Kolumba. Spotkanie Rycerzy w każdą ostatnią niedzielę miesiąca o godz. 19⁰⁰.
• W każdą II Niedzielę Miesiąca na sumie o godz. 12⁰⁰ – Msza św. za Legion Maryi. Natomiast spotkania Legionu Maryi odbywają się co tydzień w dniach wyznaczonych na spotkaniu.
• W każdą niedzielę o godz. 17¹⁵ odbywają się w sali pod plebanią mitingi AA.
• W środy o godz. 18.00 Msza św. i Nowenna do M. B. Nieustającej Pomocy.
• W piątki po Mszy św. Koronka do Miłosierdzia Bożego.
• W I Czwartek, I Piątek i I Sobotę miesiąca - Nabożeństwo o godz. 18.00

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 *****************************************************

W dzisiejszych czasach, gdy jest tak wiele rozwodów, święto takie jest bardzo potrzebne i dlatego pomysł na Dzień Męża i Żony. Święta, z którym utożsamiać się będą małżonkowie, którzy złożyli sobie wzajemną przysięgę przed Bogiem i pragną w niej wytrwać do końca życia.

Prawdziwy związek kobiety i mężczyzny musi być przypieczętowany Sakramentem Małżeństwa, który małżonkom daje siłę i jest początkiem nowej rodziny, w której wychowują się dzieci. Jest to najmniejsza komórka społeczna, która musi być szczególnie chroniona. Aby rodzina była silna, małżonkowie muszą wciąż dbać i pielęgnować swoją miłość, a także zachowywać wzajemną wierność.

Oczywiście nadal trzeba pamiętać, że najważniejszym świętem małżonków jest każda rocznica ich ślubu, którą świętować powinni szczególnie uroczyście.

Dzień Męża i Żony obchodzony jest 13 lipca każdego roku, dlatego, że w tym dniu małżeństwo zawarli rodzice Świętej Tereski od Dzieciątka Jezus, również Święci: Zelia i Ludwik Martin. Chcemy zachęcić małżonków do wspólnego wypraszania łask u Boga szczególnie w tym dniu, aby owocowało to trwałością i świętością małżonków i ich rodzin. Może przy wspólnej modlitwie wieczornej polecają siebie przez wstawiennictwo świętych: Zeli i Ludwika Martin, bo skoro im udało się wychować pięć córek, z których każdą Bóg wezwał do swojej służby, a między nimi św. Tereskę, oraz oni sami doszli do świętości, to na pewno takie małżeństwo wie jak poradzić sobie z obecnymi problemami i dojść na końcu życia do Boga. Można również pomyśleć w tym dniu o odnowieniu przyrzeczeń małżeńskich.

Proponujemy, aby w tym wyjątkowym dniu, małżonkowie odnosili się do siebie szczególnie ciepło i przeżyli tej dzień najlepiej jak potrafią. Wtedy może łatwiej będzie przeżywać kolejne dni w radości i miłości małżonków. Niech małżonkowie wybiorą się w tym dniu na spacer, do kina, czy na wspólną kolację. Możliwości jest dużo, ale wybór zostawiamy samym małżonkom.

Pamiętajmy, że jako małżonkowie jesteśmy za siebie odpowiedzialni. W tym dniu niech każdy z małżonków przyjdzie do Jezusa i podziękuje za swoją Żonę, za swojego Męża. Niech każdy z nas przyjdzie i poprosi Jezusa, by wyprostował, może pokręcone, drogi Twojego życia małżeńskiego.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++

++++++++++++++++++++++++

2 lipca 2023 r.

+++++++++++++++++++++++++++++++

29 czerwca - Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła

*************************************************************************

 .................................................................................................

Piątek, 16 czerwca i sobota, 17 czerwca 2023 r.:

  ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

 ********************************************

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

  Uroczystość Zesłania Ducha Świętego

Zielone Świątki

1. Dlaczego „Pięćdziesiątnica”?

Święto Ducha Świętego obchodzimy pięćdziesiątego dnia po Zmartwychwstaniu Pańskim. W języku liturgicznym święto Zesłania Ducha Świętego nazywa się z tego powodu „Pięćdziesiątnicą”.

Grecy mieli na to własne słowo – Pentecostes, czyli pięćdziesiątka. Łacina przejęła to słowo, używając „Pentecoste”.  Pozostaje to nie bez znaczenia dla współczesnych katolików – cały anglosaski świat obchodzi bowiem święto zwane w tym języku Pentecost, choć po angielsku oczywiście nie oznacza to tego samego, co „pięćdziesiąt”. Włosi obchodzą zaś święto Pentecoste – nie zmienili łacińskiego pierwowzoru. My mamy „Pięćdziesiątnicę”.

2. Skąd wzięła się alternatywna nazwa „Zielone świątki”?

Pięćdziesiątnica przypada w Polsce w okresie najpiękniejszego, najbujniejszego rozkwitu przyrody – święto to obchodzimy bowiem zwykle na przełomie maja i czerwca. Różne regiony Polski dopracowały się nieco odmiennego obyczaju zielonoświątkowego, ale wszystkie łączyło uwypuklenie radości z długo oczekiwanego, „zielonego” okresu w roku. Wieńce w ten dzień zdobiły głowy dziewcząt, ludność wiejska w święto to urządzała też liczne zabawy, oczywiście na zielonym łonie przyrody.

W zależności od regionu Polski „Zielone Świątki” nazywane były dawniej również Sobótkami (południowa Polska) lub Palinockami (Podlasie). Co ciekawe, tradycja Zielonych Świątek przetrwała również w Dolnej Saksonii (Pfingstbaumpflanzen) oraz na zachodniej Ukrainie.

Domy, kościoły i kapliczki przystraja się gałązkami brzózek, a drogi i ścieżki do domu, a w domu na podłogi rozściela się tatarak.

     Sobótka

Wieczorem w sobotę poprzedzającą dzień Zesłania Ducha św. palone są ogniska zwane sobótkami, które tak opisywał ks. F. Marlewski:

"...w wieczór Zielonych Świąt przedstawia się czarujący widok; hen daleko jak oko sięgnie, na wzgórzach i dolinach widać płonące ognie, niby gwiazdy rozsiane po ziemi: - tu bucha płomień z rozpalonego ogniska, tam rozpraszają się sylwetki dziewcząt i młodzieńców, skacząc lub tańcząc wśród gwaru, śpiewu i muzyki".

Zwyczaj ten przypomina fakt, że Duch św. stąpił na Apostołów w postaci języków ognia (Dz 2,3):

"Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden."

3.To jedna z trzech najważniejszych uroczystość w Roku Liturgicznym!

Trzy największe uroczystości roku kościelnego są poświęcone trzem Osobom Trójcy Przenajświętszej: Boże Narodzenie jest świętem Boga Ojca, bo świętem Ojcostwa Bożego – Ojciec Przedwieczny zsyła Syna swego Jednorodzonego na ziemię, by grzeszną ludzkość odkupił. Wielkanoc jest świętem Boga Syna, który po męce i śmierci krzyżowej uwieńczył dzieło Odkupienia chwalebnym Zmartwychwstaniem.

Zielone Świątki wreszcie są świętem Trzeciej Osoby Boskiej, Ducha Świętego, którego Ojciec i Syn zsyłają na świat, aby to, co Ojciec stworzył, a Syn odkupił, zostało utwierdzone i poświęcone przez Niego.

4. Przed wojną Zielone Świątki – podobnie jak Boże Narodzenie i Wielkanoc – były świętami dwudniowymi. Drugi dzień (jako dzień wolny) usunęli komuniści. Po 1989 r. nie było woli, by do dobrych tradycji powrócić.

 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 PARAFIA ŁOSIEŃ - 20 MAJA 2023 r. - godz. 12.00

********************************************

WNIBOSTĄPIENIE PAŃSKIE:

 ***************************************

ODPUST ŚW. IZYDORA - środa, 10 maja 2023 r.

************************************************

 :::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

*****************************************

      *****************************************

*******************************************

Odpust związany z Niedzielą Miłosierdzia Bożego:

Ażeby wierni przeżywali dzisiejsze święto z głęboką pobożnością, Ojciec Święty Jan Paweł II w roku 2002 rozporządził, że w Niedzielę Miłosierdzia będzie można dostąpić odpustu zupełnego. Dzięki temu wierni będą mogli obficiej korzystać z daru pocieszenia Ducha Świętego, a przez to żywić coraz większą miłość do Boga i bliźniego; kiedy zaś uzyskają oni Boże przebaczenie, sami będą z kolei gotowi przebaczyć ochoczo braciom.

Ojciec Święty, powodowany gorącym pragnieniem rozbudzenia w chrześcijańskim ludzie jak najżywszej czci Bożego Miłosierdzia – ze względu na przebogate duchowe owoce, jakie może ona wydać. Udziela odpustu zupełnego na zwykłych warunkach (spowiedź sakramentalna, komunia eucharystyczna, modlitwa w intencjach papieskich) wiernemu, który w II Niedzielę Wielkanocną, czyli Miłosierdzia Bożego, w jakimkolwiek kościele lub kaplicy, z sercem całkowicie wolnym od wszelkiego przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, choćby powszedniego, weźmie udział w pobożnych praktykach spełnianych ku czci Bożego Miłosierdzia albo przynajmniej odmówi przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii, wystawionym publicznie lub ukrytym w tabernakulum, modlitwę «Ojcze nasz» i Credo, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. «Jezu Miłosierny, ufam Tobie»).

Również odpust związany z Koronką do Miłosierdzia Bożego:

Odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (mianowicie sakramentalna spowiedź, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego) udziela się w granicach Polski wiernemu, który z duszą całkowicie wolną od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu pobożnie odmówi Koronkę do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu Eucharystii, publicznie wystawionego lub też przechowywanego w tabernakulum.

                                    Oto pełny teks dekretów Stolicy Apostolskiej:

DEKRET
o związaniu odpustów z aktami kultu
spełnianymi dla uczczenia Bożego Miłosierdzia

«Miłosierdzie Twoje, Boże, nie zna granic, niewyczerpany jest skarbiec Twojej dobroci…» (modlitwa po hymnie Te Deum). «Boże, Ty przez przebaczenie i litość najpełniej okazujesz swoją wszechmoc» (modlitwa z XXVI niedzieli okresu zwykłego) – tak śpiewa, wiernie i z pokorą, święta Matka Kościół. Niezmierzona  łaskawość Boża,  okazywana zarówno  całemu rodzajowi ludzkiemu, jak i każdemu człowiekowi, przejawia się bowiem w sposób szczególnie wyraźny, gdy sam Bóg wszechmogący odpuszcza grzechy i uchybienia moralne, winnych  zaś po ojcowsku  dopuszcza na  nowo do przyjaźni z sobą, którą z własnej winy utracili.

Wierni, poruszeni tym do głębi serca, rozpamiętują  tajemnice Bożego przebaczenia i z pobożnością je sprawują; rozumieją oni w pełni, jak bardzo jest godziwe, a nawet konieczne, aby Lud Boży wielbił specjalnymi modlitwami Boże Miłosierdzie i zarazem – spełniwszy z wdzięcznym sercem wymagane uczynki i niezbędne warunki – mógł uzyskiwać duchowe dobra czerpane ze skarbca Kościoła. «Misterium paschalne stanowi szczytowy punkt tego właśnie objawienia i urzeczywistnienia miłosierdzia, które zdolne jest usprawiedliwić człowieka, przywrócić sprawiedliwość w znaczeniu owego zbawczego ładu, jaki Bóg od początku zamierzył w człowieku, a przez człowieka w świecie» (Dives in misericordia, 7).

Istotnie,  Miłosierdzie  Boże zdolne  jest przebaczyć  najcięższe  nawet grzechy, ale czyniąc to, skłania wiernych do wzbudzenia w sobie nadprzyrodzonego żalu, nie tylko psychologicznego, za własne grzechy, tak że podejmują oni – również z pomocą łaski Bożej – mocne postanowienie, by już więcej nie grzeszyć. Takie duchowe usposobienie pozwala rzeczywiście uzyskać wybaczenie grzechów śmiertelnych, kiedy wierny przyjmuje z pożytkiem sakrament pokuty, lub też żałuje za nie przez akt doskonałej miłości bądź doskonałego żalu i postanawia przystąpić jak najprędzej do sakramentu pokuty. Nasz Pan Jezus Chrystus w przypowieści o synu marnotrawnym poucza nas bowiem, że grzesznik winien wyznać swoją nędzę przed Bogiem, mówiąc: «Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem ciebie; już  nie jestem  godzien  nazywać  się  twoim synem» (Łk 15, 18–19), i dostrzec w tym działanie Boże: «był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się» (Łk 15, 32).

Ojciec Święty Jan Paweł II, wiedziony pasterską  troską o dusze i poruszony rozważaniem dobroci Ojca Miłosierdzia, pragnąc wpoić głęboko w umysły wiernych te nakazy i pouczenia wiary chrześcijańskiej, postanowił, aby II Niedziela Wielkanocna była poświęcona rozpamiętywaniu ze szczególną pobożnością tych darów łaski, i nadał jej miano Niedzieli Miłosierdzia Bożego (Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, dekret Misericors et miserator, 5 maja 2000 r.).

Ewangelia z II Niedzieli Wielkanocnej opowiada o przedziwnych dziełach, jakich dokonał Chrystus Pan w samym dniu zmartwychwstania, gdy po raz pierwszy ukazał się publicznie: «Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: ‘Pokój wam!’ A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: ‘Pokój wam! Jak Ojciec Mnie  posłał, tak i  Ja  was  posyłam’. Po  tych słowach tchnął na nich i powiedział im: ‘Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane’» (J 20, 19–23).

Ażeby wierni przeżywali to święto z głęboką pobożnością, Ojciec Święty rozporządził, że we wspomnianą niedzielę będzie można dostąpić odpustu zupełnego, zgodnie ze wskazaniami podanymi poniżej. Dzięki temu wierni będą mogli obficiej korzystać z daru pocieszenia Ducha Świętego, a przez to żywić coraz większą miłość do Boga i bliźniego; kiedy zaś uzyskają oni Boże przebaczenie, sami będą z kolei gotowi przebaczyć ochoczo braciom.

Dzięki temu wierni w sposób doskonalszy zachowywać będą ducha Ewangelii, urzeczywistniając w sobie odnowę wskazaną i wprowadzoną przez Sobór Watykański II: «Chrześcijanie, pamiętając o słowach Pana: ‘Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali’ (J 13, 35), niczego nie powinni pragnąć goręcej, niż żeby coraz wielkoduszniej i skuteczniej służyć ludziom w dzisiejszym świecie. (…) Ojciec zaś chce, abyśmy we wszystkich ludziach rozpoznali Chrystusa jako brata i skutecznie miłowali, tak słowem, jak i czynem» (Gaudium et spes, 93).

Dlatego Ojciec Święty, powodowany gorącym pragnieniem rozbudzenia w chrześcijańskim ludzie jak najżywszej czci Bożego Miłosierdzia – ze względu na przebogate duchowe owoce, jakie może ona wydać – podczas audiencji udzielonej w dniu 13 czerwca 2002 r. niżej podpisanym, przełożonym Penitencjarii Apostolskiej, zechciał przyznać odpusty na następujących zasadach:

Udziela się odpustu zupełnego  na zwykłych  warunkach (spowiedź sakramentalna, komunia eucharystyczna, modlitwa w intencjach papieskich) wiernemu, który w II Niedzielę Wielkanocną, czyli Miłosierdzia Bożego, w jakimkolwiek kościele lub kaplicy, z sercem całkowicie wolnym od wszelkiego przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, choćby powszedniego, weźmie udział w pobożnych praktykach spełnianych ku czci Bożego Miłosierdzia albo przynajmniej odmówi przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii, wystawionym publicznie lub ukrytym w tabernakulum, modlitwę «Ojcze nasz» i Credo, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. «Jezu Miłosierny, ufam Tobie»).

Udziela się odpustu cząstkowego wiernemu, który – przynajmniej z sercem skruszonym – skieruje do Pana Jezusa Miłosiernego jedno z prawnie zatwierdzonych pobożnych wezwań.

Ponadto marynarze, którzy wykonują swoje obowiązki na niezmierzonych obszarach mórz; niezliczeni bracia, których tragedie wojenne, wydarzenia polityczne, uciążliwe warunki naturalne i inne podobne przyczyny zmusiły do opuszczenia rodzinnej ziemi; chorzy i ich opiekunowie oraz ci wszyscy, którzy z uzasadnionej przyczyny nie mogą opuścić domów lub wykonują pilnie potrzebne zadania dla dobra społeczności, mogą uzyskać odpust zupełny w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, jeśli wyrzekając się całkowicie jakiegokolwiek grzechu, jak to zostało powiedziane powyżej, i z zamiarem spełnienia – gdy tylko będzie to możliwe – trzech zwykłych warunków, odmówią przed świętym wizerunkiem naszego Pana Jezusa Miłosiernego modlitwę «Ojcze nasz» i Credo, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. «Jezu Miłosierny, ufam Tobie»).

Gdyby nawet to nie było możliwe, tego samego dnia będą mogli uzyskać odpust zupełny ci, którzy duchowo zjednoczą się z wiernymi, spełniającymi w zwyczajny sposób przepisane praktyki w celu otrzymania odpustu, i ofiarują Miłosiernemu Bogu modlitwę, a wraz z nią cierpienia spowodowane chorobą i trudy swojego życia, podejmując zarazem postanowienie, że spełnią oni trzy przepisane warunki uzyskania odpustu zupełnego, gdy tylko będzie to możliwe.

Kapłani pełniący posługę duszpasterską, zwłaszcza proboszczowie, winni informować w najwłaściwszy sposób wiernych o tym zbawiennym rozporządzeniu Kościoła, gorliwie i ofiarnie słuchać ich spowiedzi, zaś w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, po odprawieniu Mszy św. lub Nieszporów, albo podczas nabożeństwa ku czci Miłosierdzia Bożego, przewodniczyć – z godnością należną temu obrzędowi – odmawianiu zaleconych wyżej modlitw; pomni wreszcie, że «błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią» (Mt 5, 7), niech głosząc katechezę zachęcają łagodnie wiernych, aby jak najczęściej spełniali uczynki miłości bliźniego lub miłosierdzia, idąc za przykładem i przykazaniem Jezusa Chrystusa, zgodnie ze wskazaniami zawartymi w drugiej koncesji ogólnej Enchiridion Indulgentiarum.

Niniejszy dekret ma moc wieczystą. Bez względu na jakiekolwiek przeciwne rozporządzenia.

Rzym, w siedzibie Penitencjarii Apostolskiej, 29 czerwca 2002 r., w uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła.

Abp Luigi de Magistris
(tyt. Nova)
Propenitencjarz Większy
Gianfranco Girotti OFMConv
Regens

Dekret
o związaniu odpustów z Koronką do Miłosierdzia Bożego
12 stycznia 2002

Penitencjaria Apostolska na mocy uprawnień specjalnie udzielonych jej przez Papieża chętnie przyjmuje przedstawioną prośbę i postanawia, co następuje:

Odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (mianowicie sakramentalna spowiedź, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego) udziela się w granicach Polski wiernemu, który z duszą całkowicie wolną od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu pobożnie odmówi Koronkę do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu Eucharystii, publicznie wystawionego lub też przechowywanego w tabernakulum.

Jeżeli zaś ci  wierni z powodu choroby (lub innej słusznej racji) nie będą mogli wyjść z domu, ale odmówią Koronkę do Miłosierdzia Bożego z ufnością i z pragnieniem miłosierdzia dla siebie oraz gotowością okazania go innym, to pod zwykłymi warunkami również zyskują odpust zupełny, z zachowaniem przepisów co do „mających przeszkodę”, zawartych w normach 24 i 25 „Wykazu odpustów” („Enchiridii Indulgentiarum”).

W  innych  zaś  okolicznościach  odpust  będzie  cząstkowy.  Niniejsze zezwolenie zachowa wieczystą ważność, bez względu na jakiekolwiek przeciwne zarządzenia.

+ Alojzy de Magostris
Arcybiskup tyt. Novenris
Pro-Penitencjarz Większy

********************************

************************************************************************************************************

Peregrynacja Ikony św. Józefa w naszej Parafii od 4 do 11 marca 2023 r.

Zamierzeniem peregrynacji jest to, aby w klimacie modlitwy i współpracy z łaską Bożą podejmować gruntowną i systematyczną pracę mającą na celu ewangeliczne spojrzenie na rodzinę, jej trwałość, sakramentalną świętość i niezastąpioną rolę w wychowaniu i przekazywaniu wiary następnym pokoleniom.

Zadaniem peregrynacji staje się ponowne uświadomienie małżonkom znaczenia religijnych wartości życia rodzinnego, takich jak wspólna modlitwa, niedzielna Msza święta, częsta spowiedź i Komunia Święta oraz pogłębianie znajomości prawd wiary. Program peregrynacji został tak przygotowany, aby w jego centrum znalazła się rodzina.

Józef z Nazaretu uczy nas tego, jak wielką wartość stanowi rodzina. Ona jest wspólnotą, komunią osób zjednoczonych miłością.
W obliczu wielorakich działań, godzących w świętość i trwałość rodziny, mających na celu degradację godności i powołania człowieka, chcemy szukać skutecznych metod, by współpracując z łaską Chrystusa Pana, przyjść z pomocą zagubionej ludzkości.

Program Peregrynacji Ikony św. Józefa w Parafii Łosień

5 – 11 marca 2023 r.

Niedziela, 5 marca

Za wstawiennictwem św. Józefa, Głowy Świętej Rodziny, modlimy się:

• za rodziny naszej Parafii: o jedność, miłość wzajemną, świętość i dzietność rodzin,
• za rodziny zagrożone kryzysem,
• dobrych, ofiarnych i odpowiedzialnych rodziców.

Akt zawierzenia naszej parafii św. Józefowi.

Poniedziałek, 6 marca

Za wstawiennictwem św. Józefa, ziemskiego ojca Syna Bożego, modlimy się za dzieci

• wzrost w łasce i mądrości,
• światło Ducha Świętego w nauce,
• właściwe korzystanie z mediów społecznościowych i nie zamykanie się w świecie wirtualnym,
• właściwe wychowanie młodego pokolenia w szkole i w domu.

Wtorek, 7 marca

Za wstawiennictwem św. Józefa, męża najwierniejszego i wzoru pracujących, modlimy się

• ducha ojcostwa dla mężczyzn,
• za mężczyzn przygotowujących się do małżeństwa,
• modlitwy o dobrą żonę.

Środa, 8 marca (Dzień Kobiet)

Do św. Józefa, męża Maryi, zwracamy się z modlitwą:

• odwagę i entuzjazm macierzyństwa dla kobiet,
• za matki w stanie błogosławionym,
• za dziewczęta przygotowujące się do małżeństwa
• modlitwy o dobrego męża.

Czwartek, 9 marca

Za wstawiennictwem św. Józefa, Opiekuna i Patrona Kościoła kierujemy naszą modlitwę za kapłanów i siostry zakonne oraz o powołania kapłańskie, zakonne i misyjne z naszej Parafii

Piątek, 10 marca

Wstawiennictwu św. Józefa polecamy Rycerzy Kolumba z naszej Parafii, ich rodziny oraz inne grupy, wspólnoty duszpasterskie Parafii tj. Legion Maryi, Szafarzy Komunii św., ministrantów, Krąg Biblijny, Kółka Różańcowe …

Sobota, 11 marca

Pożegnanie Obrazu św. Józefa i przekazanie do Parafii Chmielnik.

Nasza Parafia ma za patronkę Najświętszą Maryję Pannę w tajemnicy Jej Bożego Macierzyństwa. Drugim patronem jest św. Izydor zwany Oraczem, bądź Rolnikiem.  Kim był? Czego w swoim prostym , wiejskim życiu dokonał? W poznaniu jego życiorysu mają nam dopomóc malowidła, które pojawiły się w naszym kościele. Przedstawiają one  Cuda św. Izydora   

I.  Św. Izydor oraz jego żona, bł. Maria Toribia (z Cabez), doświadczyli wielkiego dobrodziejstwa za pośrednictwem Najświętszej Maryi Panny, do której mieli wielką cześć. Żyli spokojnie i szczęśliwie. Pewnego dnia ich kilkuletni synek (miał na imię Illan) wpadł do głębokiej studni. Nieszczęśliwi rodzice widząc, że wszelka ludzka pomoc już  na nic się przyda, ze łzami zaczęli wołać pomocy Matki Bożej. Nie zawiodła ich ufność w Jej opiekę. Woda w studni nagle sama się podniosła i wyrzuciła na wierzch dziecko żywe i zupełnie zdrowe, mimo że znajdowało się długi czas pod wodą i wszyscy byli pewni, że już nie żyje.

 Izydor z żoną do Matki Bożej gorącą prośbę zanosi

I syn utopiony, ze studni uratowany, ręce z radości podnosi

II.  Izydor wydobył wodę z ziemi uderzeniem laski … podczas suszy. Izydor uderzył laską w ziemię i wypłynęło źródło wody i w ten sposób mieszkańcy, a także zwierzęta woły, owce, kozy, kury … zostali uratowani od suszy, a więc od głodu.

Izydor laską w ziemię uderza – woda płynie obficie

Stąd radość wielka, że susza nie zniszczy już dobytek i życie

III.  Jego modlitwom polecano się w najcięższych przypadkach, często doznając cudownych jej skutków. Tego doświadczył i sam gospodarz, u którego pracował. Córka Juana Vargasa po długiej i ciężkiej chorobie umarła. Stroskani rodzice uciekli się do pośrednictwa Izydora. Ujęty wielką litością nad smutkiem swoich gospodarzy, Izydor upadł na kolana, a po chwili gorącej modlitwy wskrzesił dziewczynkę wobec wielu osób tam wówczas zgromadzonych.

Dziewczę młode umarło czym żałość rodzicom sprawiła

Na widok ten smutny cud wskrzeszenia modlitwa Izydora uprosiła

IV.  Izydor i Maria słynęli z dobroczynności. Wychodziła ona czasami poza granice ludzkiej kalkulacji. Pewnej soboty przyszło im podzielić się jedzeniem z wieloma biednymi. Kiedy do drzwi zapukał kolejny biedny, Izydor spytał Marię, czy nie zostało w garnku jeszcze trochę jedzenia. Święta zapewniała, że nie, ale ponieważ Izydor nie dawał za wygraną, postanowiła pokazać mu pusty garnek. Jakie było jej zdziwienie, kiedy weszła do kuchni i zobaczyła, że … garnek znowu napełnił się jedzeniem.

Nakarmienie ptaków podczas ciężkiej zimy… Szedł do młyna i widząc zmarznięte, głodne ptactwo polne zrobił dziurę w worku i szedł do młyna. Kiedy doszedł okazało się, że worek jest pełny…

Garnek ze strawą się nie wyczerpuje

Kiedy Izydor miłosierdzie biednym okazuje

V.  Czterdzieści lat po śmierci, w 1212 r., ekshumowano zwłoki Izydora i jakie było zdziwienie wszystkich, kiedy okazało się, że nie uległo ono zepsuciu. I to pomimo tego, że było zawinięte tylko w prześcieradło, a miejsce, gdzie było złożone zalewane było wodą. Nie rozłożone ciało świętego Izydora do dziś jest przechowywane w kościele św. Andrzeja w Madrycie.

W kilka miesięcy po tym cudownym wydarzeniu miała miejsce jedna z większych bitew wojsk chrześcijańskich z muzułmanami o wyzwolenie Hiszpanii. Król Alfons VIII udał się z armią na południe, ale drogę zasłaniały mu góry. Przełęcze były obsadzone przez wojska muzułmańskie. W pewnym momencie w obozie chrześcijańskim pojawił się ubogi pasterz, który zaoferował pomoc w przeprowadzeniu armii. Król zaufał przybyszowi, przeszedł przez góry i stoczył zwycięską bitwę niedaleko Navas de Tolosa. W drodze powrotnej do swojej rezydencji w Burgos na północy Hiszpanii (Madryt nie był jeszcze stolicą) król zapragnął oddać cześć relikwiom świętego rolnika. Wieść o zachowaniu się ciała dotarła przecież i do niego. Kiedy otworzono wieko sarkofagu, król wykrzyknął: „To ten pasterz, który pokazał mi drogę!”.

Izydor jako pasterz, przez króla nie poznany

przeprowadził wojsko na zwycięską bitwę przeciw muzułmany

 ********************************************************

  BENEDYKT XVI

1927  -  2022

pontyfikat: 19 kwietnia 2005 do 28 lutego 2013 r.

Benedykt XVI – Mój testament duchowy

Jeśli o tak późnej porze mojego życia spoglądam wstecz na dziesiątki lat, które przeżyłem, to najpierw widzę, jak wiele mam powodów do dziękczynienia. Przede wszystkim dziękuję samemu Bogu, dawcy wszelkiego dobrego daru, który dał mi życie i prowadził mnie przez różne chwile zamętu; zawsze podnosił mnie, gdy zaczynałem się potykać i zawsze na nowo dawał mi światło swego oblicza. Z perspektywy czasu widzę i rozumiem, że nawet ciemne i męczące odcinki tej drogi służyły mojemu zbawieniu i że to w nich On mnie dobrze prowadził.

Dziękuję moim rodzicom, którzy dali mi życie w trudnym czasie i którzy kosztem wielkich wyrzeczeń, swoją miłością przygotowali dla mnie wspaniały dom, który jak jasne światło rozświetla wszystkie moje dni do dziś. Jasna wiara mojego ojca nauczyła nas, dzieci, wierzyć i jako drogowskaz stała zawsze mocno pośród wszystkich moich osiągnięć naukowych; głębokie oddanie i wielka dobroć mojej matki są dziedzictwem, za które nie mogę jej wystarczająco podziękować. Moja siostra przez dziesiątki lat pomagała mi bezinteresownie i z czułą troską; mój brat jasnością swoich sądów, energiczną stanowczością i pogodą ducha zawsze torował mi drogę; bez tego ciągłego poprzedzania i towarzyszenia mi nie mógłbym znaleźć właściwej drogi.

Z serca dziękuję Bogu za wielu przyjaciół, mężczyzn i kobiet, których zawsze stawiał u mojego boku; za współpracowników na wszystkich etapach mojej drogi; za nauczycieli i uczniów, których mi dał. Z wdzięcznością powierzam ich wszystkich Jego dobroci. I chcę podziękować Panu za moją piękną ojczyznę w Bawarskich Prealpach, w której zawsze widziałem, jak prześwituje blask samego Stwórcy. Dziękuję ludziom mojej ojczyzny, ponieważ w nich na nowo doświadczyłem piękna wiary. Modlę się, aby nasza ziemia pozostała ziemią wiary i błagam was, drodzy rodacy: nie dajcie się odwrócić od wiary. I wreszcie dziękuję Bogu za całe piękno, którego mogłem doświadczyć na wszystkich etapach mojej drogi, ale szczególnie w Rzymie i we Włoszech, które stały się moją drugą ojczyzną.

Wszystkich, których w jakikolwiek sposób skrzywdziłem, z serca proszę o przebaczenie.

To, co powiedziałem wcześniej do moich rodaków, mówię teraz do wszystkich w Kościele powierzonych mojej służbie: trwajcie mocno w wierze! Nie dajcie się zwieść! Często wydaje się, że nauka - z jednej strony nauki przyrodnicze, a z drugiej badania historyczne (zwłaszcza egzegeza Pisma Świętego) - są w stanie zaoferować niepodważalne wyniki sprzeczne z wiarą katolicką. Przeżyłem od dawna przemiany nauk przyrodniczych i mogłem zobaczyć, jak przeciwnie, zniknęły pozorne pewniki przeciw wierze, okazując się nie nauką, lecz interpretacjami filozoficznymi tylko pozornie odnoszącymi się do nauki; tak jak z drugiej strony, to właśnie w dialogu z naukami przyrodniczymi również wiara nauczyła się lepiej rozumieć granicę zakresu swoich roszczeń, a więc swoją specyfikę. Już sześćdziesiąt lat towarzyszę drodze teologii, w szczególności nauk biblijnych, i wraz z następowaniem po sobie różnych pokoleń widziałem, jak upadają tezy, które wydawały się niewzruszone, okazując się jedynie hipotezami: pokolenie liberałów (Harnack, Jülicher itd.), pokolenie egzystencjalistów (Bultmann itd.), pokolenie marksistów. Widziałem i widzę, jak z plątaniny hipotez wyłaniała się i znów wyłania rozumność wiary. Jezus Chrystus jest naprawdę drogą, prawdą i życiem - a Kościół, ze wszystkimi swoimi niedoskonałościami, jest naprawdę Jego ciałem.

Na koniec pokornie proszę: módlcie się za mnie, aby Pan, mimo wszystkich moich grzechów i niedoskonałości, przyjął mnie do wiecznego mieszkania. Do wszystkich powierzonych mi osób moje modlitwy płyną z całego serca, dzień po dniu.

********************************************************************************

Przewodniczący Episkopatu: Zachęcam do refleksji nad pontyfikatem i spuścizną dziejową Papieża Polaka:

https://www.diecezja.kielce.pl/przewodniczacy-episkopatu-zachecam-do-refleksji-nad-pontyfikatem-i-spuscizna-dziejowa-papieza-polaka

albo:

https://episkopat.pl/przewodniczacy-episkopatu-zachecam-do-refleksji-nad-pontyfikatem-i-spuscizna-dziejowa-papieza-polaka/

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

Rada Stała Konferencji Episkopatu Polski: Jan Paweł II podjął zdecydowaną walkę z przypadkami wykorzystywania seksualnego dzieci i małoletnich.

https://www.diecezja.kielce.pl/rada-stala-kep-jan-pawel-ii-podjal-zdecydowana-walke-z-przypadkami-wykorzystywania-seksualnego

 albo :

https://episkopat.pl/rada-stala-kep-jan-pawel-ii-podjal-zdecydowana-walke-z-przypadkami-wykorzystywania-seksualnego-dzieci-i-maloletnich/

 **************************************************

***********************************************

16 października 2022 r. w Kościele obchodzony będzie Dzień Papieski. Dla naszej Parafii będzie to uroczysty dzień wprowadzenia relikwii św. Jana Pawła II . Przez relikwie będziemy mogli jeszcze mocniej poczuć obecność świętego Papieża i za Jego wstawiennictwem upraszać wiele szczególnych łask.

Dnia 28 września 2022 r. delegacja naszej Parafii i Szkoły Podstawowej w Korczynie udała się do J.E. ks. kard. Stanisława Dziwisza aby otrzymać do naszego kościoła relikwie św. Jana Pawła II. Ks. Kardynał przychylił się do prośby, którą wniósł proboszcz parafii i odpowiedział pozytywnie zapraszając do Krakowa właśnie na ten dzień. 28 września to liturgiczne wspomnienie św. Wacława - jest on patronem katedry na Wawelu. W tym uroczystym dniu 28 września 1958 roku w katedrze na Wawelu został konsekrowany na biskupa ks. Karol Wojtyła. Kardynał Stanisław poświęcił nam kilkanaście minut na serdeczną rozmowę. Wspomniał dzisiejszą 64 rocznicę święceń biskupich św. Jana Pawła, którą uczcił odpustową Mszą na Wawelu. Następnie podzielił się doświadczeniem kultu naszego Świętego Rodaka, który rozwija się coraz prężniej po całym świecie. Opowiadał o świadectwach, które płyną do niego z całego świata o cudach zdziałanych przez wstawiennictwo świętego Papieża i prośbach o jego relikwie. Interesował się działaniami Szkoły w Korczynie noszącej imię Świętego i pobłogosławił wszystkie akcje, poczynania na rzecz propagowania nauczania św. Jana Pawła II. Oto pamiątkowe zdjęcia z przekazania relikwii:

*************************************************************************

Relikwie św. Jana Pawła II z bliska:

************************************

Abp Mieczysław Mokrzycki, sekretarz papieża Jana Pawła II, a obecny  Metropolita Lwowski podzielił się kiedyś wspomnieniami z posługi w Watykanie i podkreślił wyjątkowość osoby Papieża. Mówił: W przedziwny sposób promieniował i oddziaływał na innych. Tę wyjątkowość Papież czerpał od Boga poprzez modlitwę. Jego myśli ciągle zwracały się ku Bogu. To była nieustanna modlitwa. W życiu modlitwy Jana Pawła II uderzająca była ewangeliczna prostota. Codziennie oprócz innych modlitw odmawiał katechizmowy pacierz, który nauczyli go rodzice. Często do ludzi mówił: „modlę się za Ciebie”, „będę pamiętał”. Kiedyś zwierzył się, że zawsze modli się w intencji tych, z którymi ma się spotkać i po spotkaniu z nimi. Podkreślił też wyjątkową wagę, jaką Jan Paweł II przywiązywał do Eucharystii. – Msza św. była dla niego sprawą najważniejszą i najświętszą. Stanowiła centrum jego życia i centrum każdego dnia. Jako kapłan nigdy nie opuścił sprawowania Najświętszej Ofiary, którą zawsze odprawiał we wspólnocie. Pobożność eucharystyczna w życiu Jana Pawła II niejako organicznie związała się z miłością do Jezusa ukrzyżowanego. Święty trwał na kolanach przed Bogiem, żył Bogiem i dla Boga. Każdy, kto spotkał osobiście św. Jana Pawła II, czuł swoiste „zbliżenie do Pana Boga”. Wskazał również, że Papież nie wstydził się tzw. pobożności ludowej. On, człowiek wielkiego umysłu i o duszy artysty, nie wstydził się nosić szkaplerza i prostych form pobożności. Odmawiał Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, chętnie śpiewał pieśni ludowe. To głębokie życie wiary, potrzeba nieustannej modlitwy nie przesłoniła Papieżowi drugiego człowieka, nawet tego najbardziej biednego. Nasz Rodak ciągle myślał o drugim człowieku i ciągle był o niego zatroskany. Stąd jego nauczanie o obronie życia, o prawie do pracy, do wolności, do solidarności. Szczególną troską otaczał dzieci i młodzież, osoby starsze, cierpiące. Zawsze uważnie i cierpliwie każdego wysłuchał. Nigdy nie sprawiał wrażenia, że się spieszy, że ma ważniejsze sprawy do załatwienia. Nigdy nikogo nie krytykował, nie wydawał opinii o innej osobie w towarzystwie innych. Był wyrozumiały, życzliwy i każdego darzył najgłębszym szacunkiem.

************************************************

Modlitwa do św. Jana Pawła II:

Janie Pawle II nasz święty orędowniku,
Wspomożycielu w trudnych sprawach.
Ty, który swoim życiem świadczyłeś wielką miłość do Boga i ludzi prowadząc nas drogą Jezusa i Maryi w umiłowaniu obojga, pragnąc pomagać innym.
Przez miłość i wielkie cierpienie ofiarowane za bliźnich,
co dzień zbliżałeś się do świętości.
Pragniemy prosić Cię o wstawiennictwo za naszą parafią.
Oręduj za kapłanami posługującymi w naszej parafii, aby byli kapłanami według serca Bożego.
Wstawiaj się za rodzinami, aby były Bogiem silne.
Proś za dziećmi i młodzieżą, aby z wiarą i odwagą szli przez życie za Jezusem Chrystusem.
Spojrzyj na chorych, cierpiących, osoby starsze i samotne,
upraszaj im łaskę zdrowia i sił na kolejne dni ich życia.
Popatrz także na tych, którzy przeżywają kłopoty, trudności, którzy nie wiedzą jak żyć,
upraszaj im łaskę nadziei.
Janie Pawle II wierzymy w moc Twej papieskiej modlitwy,
dlatego prosimy otocz nas wszystkich swoim wstawiennictwem przed Bożym tronem.
Pragniemy za Twoim przykładem zbliżać się do Boga. 
Święty Janie Pawle II módl się za nami.

                                      ***************************************************************************************

Konferencja dla małżonków wygłoszona przez P-wa Grzybowskich z okazji Dnia Męża i Żony w dniu 10 lipca br. jest na naszej stronie internetowej (w zakładce: TRANSMISJA ONLINE). Zachęcam do jej wysłuchania zarówno małżonków jak i młodych, narzeczonych ...

......................................................................................

Przygotowanie do Bierzmowania:

Bierzmowanie jest sakramentem, przez który już wcześniej ochrzczeni otrzymują przez namaszczenie czoła i nałożenie ręki szafarza (biskupa) dar samego Ducha Świętego, a przez namaszczenie doskonalej łączą się z Kościołem i mocniej są zobowiązani jako prawdziwi świadkowie Chrystusa do szerzenia i obrony wiary słowem i czynem. Podczas bierzmowania kandydat zostaje namaszczony przez biskupa olejem krzyżma na czole na znak pieczęci duchowej, znamienia Ducha Świętego, które otrzymuje jako dojrzały wyznawca Chrystusa. Darem sakramentu bierzmowania jest Duch Święty, który udziela swoich darów: mądrości, rozumu, rady, męstwa, wiedzy (umiejętności), bojaźni Bożej, pobożności oraz daje On moc i radość bycia świadkiem Chrystusa w ludzkiej społeczności, otrzymane dary, umożliwiają odpowiedzialną współpracę w budowaniu chrześcijańskiej wspólnoty i aktywne uczestnictwo w życiu Kościoła.

Bierzmowanie przynosi zatem wzrost i pogłębienie łaski chrzcielnej:

• zakorzenia nas głębiej w Bożym synostwie, tak że możemy mówić „Abba, Ojcze!” (Rz 8, 15),
• ściślej jednoczy nas z Chrystusem,
• pomnaża w nas dary Ducha Świętego,
• udoskonala naszą więź z Kościołem,
• udziela nam, jako prawdziwym świadkom Chrystusa, specjalnej mocy Ducha Świętego do szerzenia i obrony wiary słowem i czynem, do mężnego wyznawania imienia Chrystusa oraz do tego, by nigdy nie wstydzić się Krzyża.

 MODLITWA za przygotowujących się do przyjęcia sakramentu bierzmowania

Duchu Święty, który przez chrzest uczyniłeś ich dziećmi Bożymi i chrześcijanami, racz zstąpić na nich w sakramencie bierzmowania, jak zstąpiłeś na Apostołów w dniu Zielonych Świąt. Zamieszkaj na zawsze w ich duszy z Twoimi darami. Udziel im daru mądrości i rozumu, daru rady i męstwa, daru umiejętności, pobożności i bojaźni Bożej. Spraw, aby ubogaceni pełnią darów tego Ducha, odważnie wyznawali swoją wiarę, bronili jej i według niej żyli. Natchnij ich duchem apostolskim, żeby byli w dzisiejszym świecie dzielnymi świadkami Chrystusa, Pana naszego.

Amen.

********************************************************************************

Serdecznie zapraszamy wszystkich parafian na Drogę Krzyżową ulicami naszych miejscowości dnia 8 kwietnia 2022 r.

Trasa: Łosień (kościół) – Łosienek – Łubno – Łosień (kościół)

Wyjście z kościoła o godz. 19.00, długość drogi: 8 km, czas ok. 3 godziny.

Rozpoczęcie w kościele

Stacja I – po wyjściu z kościoła na krzyżówce w stronę Łosienka

Łosienek:

Stacja II – kapliczka (krzyż) na krzyżówce z Podłosienkiem

Stacja III – kapliczka (krzyż) przy domu rodz. Czarneckich

Stacja IV – przy domu rodz. Sidłów – w miejscu pierwszego kościoła

Stacja V – kapliczka (krzyż) przy domu rodz. Kozieł

Stacja VI – kapliczka św. Jana

Stacja VII – kapliczka przy domu rodz. Dudek (na zakręcie)

Stacja VIII – krzyż przy domu rodz. Bernatów

Stacja IX – przy domu Mariana Kosińskiego (ostatni dom w Łosienku)

Łubno:

Stacja X – krzyż na Starej Wsi w Łubnej

Stacja XI – przy domu Zofii Czarneckiej

Stacja XII – przy krzyżówce Folwarku z ul. Kielecką

Łosień

Stacja XIII – krzyż za szkołą przy domu rodz. Snoch.

Stacja XIV – krzyż przy domu rodz. Jakubowskich.

Zakończenie w kościele

*********************************************************************************

"Dziś usłyszałam te słowa: Wiedz o tym, dziecię Moje, że ze względu na ciebie udzielam łask całej okolicy, ale powinnaś Mi dziękować za nich, bo oni mi nie dziękują za dobrodziejstwa, które im świadczę; na mocy twojej wdzięczności błogosławić im nadal będę" – Dzienniczek nr 719

************************************

********************************************

      ************************************************

***************************************************